Χαλκίδα: Το κυνήγι του κέρδους βάζει λουκέτο στα εργοστάσια

Η πολυεθνική LAFARGE κλείνει το τσιμεντάδικο στη Χαλκίδα, αλλά αναμένει κέρδη 18 εκ. ευρώ ετησίως από το 2014 μέσω αύξησης της παραγωγικότητας στα άλλα δύο εργοστάσια του ομίλου (Βόλος, Αλιβέρι)

Η κατάσταση στην περιοχή της Χαλκίδας είναι εκρηκτική. Εδώ επιβεβαιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο ότι το μεγάλο κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, μπροστά στο κυνήγι του κέρδους δε διστάζουν να διαπράξουν ακόμα και το μεγαλύτερο έγκλημα, πετώντας στον εφιάλτη της ανεργίας τους εργαζόμενους κατά εκατοντάδες και χιλιάδες. Δεν τους καίγεται καρφί για τις ζωές των εργατών. Αποδεικνύεται ότι αυτό ακριβώς το κυνήγι του κέρδους κλείνει τα εργοστάσια και όχι οι εργάτες, τα σωματεία, οι κινητοποιήσεις.

Το τελευταίο διάστημα διάφορες πολιτικές δυνάμεις, βουλευτές των αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, τοπικοί παράγοντες, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός (παλιός και «νέος») υποστηρίζουν ότι στην Εύβοια συντελείται «αποβιομηχάνιση» και «ερημοποίηση». Οτι η κυβέρνηση και κάποιοι «κακοί» επιχειρηματίες «τα έχουν βάλει» με την Εύβοια. Κρύβουν το γεγονός ότι τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα, σε όλη την Ευρώπη παρουσιάζοντας το φαινόμενο του κλεισίματος των εργοστασίων και των μαζικών απολύσεων λίγο - πολύ σαν τοπικό φαινόμενο. Κρύβουν το γεγονός ότι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία επιτρέπει ακριβώς να ανοίγουν και να κλείνουν τα εργοστάσια σύμφωνα με το πώς θα κερδίζει περισσότερα ο βιομήχανος. Οτι στήριξαν και στηρίζουν με τα μπούνια όλες τις στρατηγικές της ΕΕ, από τις οποίες απορρέουν όλα τα αντεργατικά μέτρα.

Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις πάει πολύ να έρχονται τώρα και να «κλαίνε» επειδή έκλεισαν τα εργοστάσια.
Τα επιχειρήματά τους είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Εργοστάσια άνοιγαν και έκλειναν και πριν την κρίση. Η πραγματικότητα της περιοχής το επιβεβαιώνει. Πριν την κρίση έκλεισαν σειρά εργοστασίων όπως η Συρματουργία ΔΑΡΙΓΚ, η ΚΕΡΑΜΕΙΚΗ, η IDEAL STANDAR (μονοπώλιο στα είδη υγιεινής) η οποία μετέφερε το εργοστάσιο στη Βουλγαρία γιατί εκεί θα κέρδιζε περισσότερα. Βεβαίως, η καπιταλιστική κρίση επιδεινώνει την κατάσταση για την εργατική τάξη, αφού η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, κυρίως εργατικής δύναμης, είναι βασικός όρος για να ξεπεράσουν οι καπιταλιστές την κρίση.

Ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ (του μεγαλοβιομήχανου Στασινόπουλου) έκλεισε τη σωληνουργία ΒΕΤ στη Χαλκίδα την ίδια περίοδο που εξαγόραζε τη FULGOR και άνοιγε καινούριο χυτήριο στο Βόλο

Αναδιαρθρώσεις και αμύθητα κέρδη

Στην πραγματικότητα, αυτό συντελείται στην περιοχή μας: Αναδιαρθρώσεις της παραγωγής, μεταπήδηση σε άλλες δραστηριότητες, απαξίωση παραγωγικών μονάδων, ένας λυσσαλέος δηλαδή αγώνας από την πλευρά των καπιταλιστών για το πώς θα «επιβιώσουν» σε αυτές τις συνθήκες. Αυτό δεν είναι κάτι που το λέμε εμείς, το ομολογούν οι ίδιοι. Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση της LAFARGE για το σταμάτημα του τσιμεντάδικου: Θα έχει, λέει, 57 εκ. ζημιές για το 2013 (κυρίως από αποζημιώσεις των εργαζομένων, αποκατάσταση περιβάλλοντος κ.λπ.) αλλά θα καταγράφει κέρδη 18 εκ. ευρώ ΕΤΗΣΙΩΣ από το 2014 μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας κατά 30% στα άλλα δύο εργοστάσια του ομίλου (Βόλος, Αλιβέρι). Ο όμιλος ΒΙΟΧΑΛΚΟ (του μεγαλοβιομήχανου Στασινόπουλου) έκλεισε τη σωληνουργία ΒΕΤ στη Χαλκίδα την ίδια περίοδο που εξαγόραζε τη FULGOR και άνοιγε καινούριο χυτήριο στο Βόλο. Ο ίδιος όμιλος μέσα στο 2013, σε περίοδο τρελής κερδοφορίας, προχωρά σε μειώσεις μισθών (15%) στην CABLEL (Θήβα) και στη ΧΑΛΚΟΡ (Οινόφυτα). Ιδια είναι πάνω - κάτω η κατάσταση σε πολλά ακόμα εργοστάσια της περιοχής που έχουν παραγωγή και προχωρούν σε απολύσεις, μειώσεις και καθυστερήσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία: ΜΙΜΙΚΟΣ (κοτόπουλα) και ΑΛΑΤΙΝΗ (μπισκότα) του ομίλου Φιλίππου, ΤΕΜΠΟ (πρίζες - διακόπτες, θυγατρική της SIEMENS), SABO (κατασκευή μηχανημάτων και εργοστασίων). Αυτή είναι η πολυδιαφημιζόμενη «επανεκκίνηση της οικονομίας» που συντελείται πάνω στα συντρίμμια της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η «βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα» που υποστηρίζουν ακόμα και σήμερα όλες οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου», ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός: Εννοιες ασύμβατες και εχθρικές προς τα λαϊκά συμφέροντα, αφού σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων η βιωσιμότητα και η ανταγωνιστικότητα ενός εργοστασίου κρίνεται με το αν βγάζει τα κέρδη που μπορεί ο καπιταλιστής.
Η αγανάκτηση δεν αρκεί
Το ΚΚΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη και το λαό της περιοχής. Η αγανάκτηση δεν αρκεί, οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να πάρουν διαζύγιο από τα κόμματα που διαχειρίζονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα και προσκυνούν τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, να οργανωθούν καλά και να ισχυροποιήσουν το μέτωπο της αντιπαράθεσης με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό που τους χτυπάει στην πλάτη.
Επιμένουμε στην πάλη για την ουσιαστική προστασία του συνόλου των ανέργων με σταθερή επιδότηση και άλλα μέτρα ανακούφισης. Επιμένουμε στην ανάπτυξη της εργατικής, λαϊκής αλληλεγγύης, και σε αυτήν την κατεύθυνση θα πάρουμε σειρά πρωτοβουλιών το επόμενο διάστημα. Πρέπει όμως να δούμε μπροστά.
Η ουσία βρίσκεται στην οργάνωση της οικονομίας, της παραγωγής με κίνητρο την ευημερία του λαού. Στη θέση του κέρδους των καπιταλιστών να μπούνε οι ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Με άξονα αυτήν την αντίληψη διαμορφώνουμε τη δική μας πρόταση προς την εργατική τάξη και το λαό της περιοχής, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας. Η Λαϊκή Συμμαχία που θα δοκιμάζεται, θα αναπτύσσεται μέσα στον αγώνα για κάθε πρόβλημα και θα παλεύει με κατεύθυνση την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, τη διεκδίκηση της εργατικής, λαϊκής εξουσίας. Αυτή η εξουσία μπορεί να αλλάξει ριζικά την κατάσταση με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Αυτή είναι η λύση που αντιστοιχεί στα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα, αυτή τη λύση επιβάλλεται να κτίσουμε παλεύοντας για όλα τα λαϊκά προβλήματα, δίνοντας τη μάχη στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις της περιοχής, σε κάθε μέτωπο πάλης.
Η ΚΟ Χαλκίδας - Θήβας του ΚΚΕ, οι κομμουνιστές μέσα στο εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με την εργατική τάξη της Εύβοιας. Σχέσεις που έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και όχι στα λόγια, που έχουν δοκιμαστεί μέσα στο καμίνι της πάλης, στη σύγκρουση με τους επιχειρηματίες, τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τις δυνάμεις καταστολής, στη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική. Στη βάση αυτής της πολύχρονης σχέσης απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους και τονίζουμε ότι το πρόβλημα είναι βαθύ. Οι ριζικές αλλαγές απαιτούν κόπο, θυσίες αλλά αυτές είναι μικρότερες από αυτές που βιώνουν οι χιλιάδες άνεργοι, οι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, οι λαϊκές οικογένειες που καταδικάζονται στη φτώχεια.

Αντώνης ΚΟΥΚΟΥΡΑΣ
Γραμματέας ΤΕ Χαλκίδας - Θήβας του ΚΚΕ, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΓΣΕΕ

(Αναδημοσίευση από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)