Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Ανείπωτη τραγωδία στην Ερέτρια! Μητέρα είδε το παιδί της να πεθαίνει!

Όλα έγιναν στο σπίτι της οικογένειας που βρίσκεται στην Ερέτρια. Ήταν χθες το μεσημέρι όταν... ο άτυχος 44χρονος δεν ένοιωθε καλά.

Οι πόνοι στο στήθος έκαναν τους δικούς του ανθρώπους να ανησυχήσουν. Αμέσως με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Χαλκίδας.

Τις δύσκολες αυτές ώρες ήταν μαζί του η μητέρα του. Όταν έφτασε στο νοσοκομείο άρχισε να σβήνει.

Παρόλη την μάχη που έδωσαν οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν στην ζωή .

Η τραγική είδηση έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία που κάνει λόγο για έναν χαμογελαστό και ευγενικό άντρα ιδιαίτερα αγαπητό σε όλους...
evianews.com

Με αφορμή το τσιμεντάδικο κάποιες αναπτυξιακές αιχμές για την Χαλκίδα


Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ,
Στελέχους της ΔΗΜΑΡ

Ένα πράγμα που μαθαίνουν οι πρωτοετείς φοιτητές των οικονομικών σχολών, είναι ότι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα ενός τόπου, μιας περιοχής, είναι βασικά στοιχεία για το αναπτυξιακό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει. Ποια είναι λοιπόν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας πόλης σαν την Χαλκίδα ; Στην δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα που αναπτύχθηκε η τοπική βιομηχανία, τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, ήταν η κοντινή της απόσταση από την Αθήνα, το λιμάνι της, ο σιδηρόδρομος.

Σήμερα τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά δεν αποτελούν πλέον συγκριτικά πλεονεκτήματα. Κατά πρώτον, το λιμάνι της δεν μπορεί πλέον να παίξει σημαντικό ρόλο στο διαμετακομιστικό εμπόριο των εργοστασίων για πολλούς λόγους όπως, η είσοδος στον Ευβοϊκό Κόλπο δημιουργεί πρόσθετες καθυστερήσεις στα σύγχρονα πλοία που οι χρόνοι παράδοσης και παραλαβής αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, το αβαθές της περιοχής που δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στα μεγάλα πλέον φορτηγά πλοία, αλλά και η γέφυρα αποτελεί ένα επιπρόσθετο ανασχετικό παράγοντα για την προτίμηση του λιμανιού της Χαλκίδας, από μεγάλες μεταφορικές εταιρίες. Κατά δεύτερον η μικρή απόσταση της Χαλκίδας από την Αθήνα δεν αποτελεί πλέον συγκριτικό πλεονέκτημα, αφού με την εξέλιξη των νέων τεχνολογιών και της πληροφορικής, δεν ενδιαφέρει και πολύ την διοίκηση μιας βιομηχανίας, η απόσταση της παραγωγικής μονάδας από την κεντρική διοίκηση. Ο σιδηρόδρομος παρότι θα μπορούσε να συνεχίσει να αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα, η απαξίωσή του και το κλείσιμο του εμπορικού σταθμού της Χαλκίδας, δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια αξιοποίησής του.

Άρα λοιπόν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα  της πόλης μας όσον αφορά την  ανάπτυξη της μεγάλης βιομηχανίας, μάλλον βαίνουν μειούμενα με την  πάροδο του χρόνου. Δηλαδή, όσοι αναμένουν το άνοιγμα των εργοστασίων που έκλεισαν ή υπόσχονται τη δημιουργία νέων βιομηχανιών στην Χαλκίδα, μάλλον θα περιμένουν για πολύ. Ποιο είναι λοιπόν το μέλλον μας ως πόλη, ως νομός ; Τα πράγματα νομίζω δεν είναι τόσο τραγικά, όσο από πρώτη ματιά φαίνονται. Αρκεί να ξεφύγουμε από το αναπτυξιακό μοντέλο του παρελθόντος, δηλαδή της μονοκαλλιέργειας. Θυμόμαστε όλοι όταν κατέρρευσε το Μαντούδι, πόσες χιλιάδες έμειναν στον δρόμο, γιατί η οικονομία της περιοχής στηριζόταν κυρίως στη μεταλλευτική δραστηριότητα και μόνο. Η Χαλκίδα με τις βιομηχανίες που κατόρθωσε να έχει στις δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα, στην συνέχεια δέχθηκε απανωτά χτυπήματα, κλείνοντας το ένα εργοστάσιο πίσω από το άλλο, αναζητώντας σήμερα εναλλακτικές λύσεις για χιλιάδες απολυμένους και νέους ανέργους. Το ίδιο πρόβλημα ενδέχεται να αντιμετωπίσει και το Αλιβέρι εάν συνεχίσει να στηρίζει την παραγωγική του υποδομή, μόνο στην ενέργεια. Αν δούμε από την άλλη πλευρά την περιοχή της Καρυστίας και της Ιστιαίας οι οποίες στηρίχθηκαν οικονομικά σε δύο κύρια τομείς, στον πρωτογενή τομέα και στον τουρισμό, δεν αντιμετώπισαν καταρρεύσεις τύπου Μαντουδίου ή Χαλκίδας.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι  η Εύβοια είναι ένας νομός που  μπορεί να συνδυάσει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες αρμονικά, στηριζόμενη σε όλους τους τομείς και αξιοποιώντας όλα τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα για μια βιώσιμη ανάπτυξη. Κατ’ αρχήν ο πρωτογενής της τομέας, η γεωργία της και η κτηνοτροφία της, με έμφαση στα βιολογικά και ποιοτικά προϊόντα, έχει καλές προοπτικές σε όλο το Νομό, έστω και με τον μικρό κλήρο που διαθέτει. Να ενθαρρύνουμε νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με τον πρωτογενή τομέα, παρέχοντας συγκεκριμένα οικονομικά κίνητρα, όπως παραχώρηση γης σε όσους δεν έχουν και άλλες συμβουλευτικές υπηρεσίες. (Με την ευκαιρία να πω ότι η προστασία των νερών της Κεντρικής Εύβοιας, δεν αποτελεί απλά ένα περιβαλλοντικό θέμα, αλλά ένα θέμα κλειδί για την αναπτυξιακή προοπτική της Κεντρικής Εύβοιας). Στην μεταποίηση μπορούν να αναπτυχθούν μικρές και μεσαίες βιοτεχνίες και βιομηχανίες έξω από τα αστικά κέντρα (Ιστιαία, Μαντούδι, Αλιβέρι, Κάρυστος και κυρίως Χαλκίδα), για την μεταποίηση και τυποποίηση των αγροτικών μας προϊόντων του νομού με έμφαση στην ποιότητα, την καινοτομία και την εξωστρέφεια. Ασφαλώς στην Κεντρική Εύβοια μπορούν να αναπτυχθούν οι μεταλλευτικές δραστηριότητες λόγω των μεγάλων αποθεμάτων σε μαγνησίτη(λευκόλιθου) με σωστές περιβαλλοντικά διαδικασίες εξόρυξης. Το Αλιβέρι αναβαθμίζεται ως ενεργειακό κέντρο με τηνέα μονάδα φυσικού αερίου και θα μπορούσε να αναπτύξει και κάποιες άλλες συμπληρωματικές δραστηριότητες στον πρωτογενή τομέα και στον τουρισμό αξιοποιώντας τις ανατολικές ακτές της Κύμης. Να σημειώσουμε εδώ ότι το λιμάνι της Κύμης θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο της ανατολικής πύλης της χώρας, εφόσον ολοκληρωθούν η μεσογειακή σύνδεση Χαλκίδας – Κύμης, η υποθαλάσσια σύνδεση στο στενό του Μπορτζίου και η είσοδος του σιδηρόδρομου στην Εύβοια για την κάλυψη της σύνδεσης λιμάνι Κύμης με την Χαλκίδα και την εξυπηρέτηση των αναγκών των βιομηχανιών του Σχηματαρίου και των Οινοφύτων. Η νότιος και η βόρειος Εύβοια έχουν βρει το δρόμο τους, μιας ήπιας αγροτικής και τουριστικής ανάπτυξης. Εάν ενισχύσουν τα στοιχεία της ποιότητας και αναβαθμίσουν το τουριστικό τους προϊόν και το επεκτείνουν σ’ αυτό που ονομάζουμε εναλλακτικό, ιατρικό, ιαματικό, ορειβατικό τουρισμό τότε το μέλλον τους είναι ευοίωνο.

Τέλος θα ήθελα να τονίσω δύο σημεία τα οποία αφορούν την πρότασή  μας για την αξιοποίηση του  τσιμεντάδικου. Βγήκαν κάποιοι και περίπου μας λοιδόρησαν γιατί προτείναμε την μετατροπή όλης της περιοχής της Αυλίδας σε ένα αρχαιολογικό πάρκο. Οι κύριοι αυτοί προφανώς ταυτίζουν την ανάπτυξη με τα φουγάρα. Ή αντιμετωπίζουν πολύ υποτιμητικά τα τουριστικά επαγγέλματα... Δεν μπορούν μάλλον να εκτιμήσουν την αξία της περιοχής της Αυλίδας ως προστιθέμενη αξία και συγκριτικό πλεονέκτημα, ως αυθύπαρκτη οικονομική αξία. Ας μελετήσουν την διεθνή εμπειρία για να δουν πως άλλες κοινωνίες αξιοποίησαν και μετασχημάτισαν τις μεταβιομηχανικές πόλεις τους σε σύγχρονες ανθρώπινες πόλεις, όπως η Βαρκελώνη με το τσιμεντάδικό της, το Βερολίνο, το Αμβούργο, το Λίβερπουλ και άλλες πολλές που μετασχηματίσθηκαν σε τουριστικούς προορισμούς, χωρίς να έχουν βέβαια Αυλίδα. Α ξέχασα, αυτοί μάλλον δεν είχαν το κόμπλεξ του σερβιτόρου… Θα μου πεις, οι λέξεις όπως Αυλίδα, Ιφιγένεια, Αχιλλέας, Τροία λένε κάτι σε μας τους νεοέλληνες και τι ακριβώς στους ξένους ; Και δεν τα λέω αυτά από κάποια σύνδρομα προγονολατρείας. Θεωρώ τον εαυτό μου πολίτη του κόσμου και δεν έχω καμιά εντύπωση, ότι είμαστε καλύτεροι σε κάτι σε σχέση με τους άλλους λαούς. Ίσα - ίσα θεωρώ ότι έχουμε σε πολύ μικρό βαθμό σεβαστεί και αξιοποιήσει την πολιτιστική μας κληρονομιά. Αντίθετα με τους ξένους λαούς. Θεωρώ ότι αν είχαν αυτό το βαρύ brand name, όπως Αυλίδα με όλον τον αρχαιολογικό της πλούτο σε απόσταση μόλις λίγων εκατοντάδων μέτρων από τη Χαλκίδα, οι Γερμανοί ή κάποιοι άλλοι, σίγουρα δεν θα έμεναν στην κατάσταση που είναι σήμερα οι αρχαιολογικοί μας θησαυροί. Σας καλώ να πάτε να δείτε το ναό της Αυλίδειας Αρτέμιδας. Μέσα στα χορτάρια χαμένος, δεν τον ξέρουν ούτε οι φύλακες του τσιμεντάδικου, λίγα μέτρα πιο πέρα. Να μην μιλήσουμε για τις τριάντα περίπου άλλες τοποθεσίες της αρχαίας Αυλίδας που κείτονται εδώ και εκεί στην περιοχή «μικρό και μεγάλο βαθύ» μέχρι ψηλά στην κορυφή του «Μεγάλου Βουνού» που βρίσκεται το κυκλώπειο τοίχος. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους ιθύνοντες και κάποιους σύγχρονους αναπτυξιολόγους.

Ναι, λοιπόν και με βάση τις πιο σύγχρονες οικονομικές προσεγγίσεις μιας βιώσιμης ανάπτυξης, κατά την γνώμη μας, η αξιοποίηση του τσιμεντάδικου της Χαλκίδας, ως βιομηχανικού μουσείου(με την αυτοδιαχείριση των ίδιων των πρώην εργαζομένων), σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα βιομηχανικά κτίρια της πόλης (Δάριγκ, Γεωργιάδης, Αρέθουσα κ.ά.) και με την δημιουργία ενός μεγάλου αρχαιολογικού πάρκου στην Αυλίδα, αποτελεί μαζί με τις ιδέες που εκτέθηκαν προηγούμενα για την ανάπτυξη της περιοχής μας, ένα νέο αναπτυξιακό βιώσιμο οικονομικό μοντέλο για την πόλη της Χαλκίδας.

Χαλκίδα 12-4-2013

Κώστας Χαϊνάς

Αναγνωστάκης: «Όχι στις περικοπές της επιδότησης ρητινοκαλλιεργητών»


Ο βουλευτής Εύβοιας της Δημοκρατικής Αριστεράς Δημήτρης Αναγνωστάκης, κατέθεσε αναφορά σχετική με αίτημα του  Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών – Δασεργατών Ν. Ευβοίας, για την αποφυγή περικοπής στις επιδοτήσεις ρητινοκαλλιεργιών. Οι μειώσεις που δρομολογούνται εκ μέρους του Υπουργείου, θα καταστήσουν το επάγγελμα του ρητινοκαλλιεργητή ασύμφορο καθώς η προτεινόμενη για το 2013 τιμή επιδότησης δεν θα καλύπτει ούτε τα λειτουργικά έξοδα των επαγγελματιών. 

 Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρεί την παρουσία των ρητινοκαλλιεργητών, κρίσιμη για την προστασία και ανάπτυξη των δασικών περιοχών της Ελλάδας και για αυτό το λόγο, έχει γίνει παράλληλα με την κατάθεση αναφοράς, αίτημα για συνάντηση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής με εκπροσώπους του Σωματείου των ρητινοκαλλιεργητών προς επίλυση των μεταξύ τους διαφορών.

Γιάννης Λεμπέσης – Παρουσίαση δίσκου με δυνατές στιγμές και εκπλήξεις!

Μια μοναδική βραδιά, με πλημμυρισμένη από λαϊκά τραγούδια αξιώσεων βίωσαν όσοι βρέθηκαν στη… γραφική ταβέρνα «Το Λιμανάκι» στο Κερατσίνι, στην παρουσίαση του δίσκου του Γιάννη Λεμπέση «Τα Ίδια Και Χειρότερα», που κυκλοφορεί από το OGDOO MUSIC GROUP. 


Κατάμεστο το «Λιμανάκι», δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα, από τους φίλους και συνεργάτες αλλά και τους θαυμαστές του λαϊκού τραγουδοποιού. Ανάμεσά τους ο πολύς Γιώργος Μαργαρίτης, ο συνθέτης Πέτρος Βαγιόπουλος, ο στιχουργός Βασίλης Παπαδόπουλος, ο μπουζουκίστας Λάκης Ορφανίδης, ο ερευνητής και συγγραφέας Παναγιώτης Κουνάδης, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί Σιδερής Πρίντεζης, Γιάννης Ευθυμίου, Αντώνης Βεντούρης, Μιχάλης Χάνδακας, Βασίλης Μέττος και Γιώργος Νερούτσος, ο εκδότης του Μετρονόμου Θανάσης Συλιβός, ο ιδιοκτήτης της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας Δίκτυο και μουσικός παραγωγός Πάρης Μήτσου, ο «αριθμομελετητής» του τραγουδιού Πέτρος Δραγουμάνος, ο Κώστας Αλεξανδρίδης επικεφαλής του συλλόγου Διαδοδσης και Διάσωσης του Ελληνικού Πολιτισμού οι Μωμόγεροι, ο Νίκος Ταβουλάρης πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, ο πρόεδρος του Συλλόγου Στέλιος Καζαντζίδης Εύβοιας και δημοσιογράφος Χρήστος Κουτσαύτης, οι μερακλήδες ερμηνευτές –λάτρεις του τραγουδιού με άλλες επαγγελματικές ασχολίες αλλά και με δισκογραφικές καταθέσεις- Δημήτρης Μαστρονικόλας και Τάσος Δάμκαλης, ο παθολόγος Γιάννης Βαρνάβας ηγετική φυσιογνωμία του ρεμπέτικου ομίλου Αδέσποτοι Παρεϊτζήδες, ο εικαστικός, συγγραφέας και ερευνητής Σώτος Αλεξίου, η Μαρία Θηβαίου από τη Legend και ο Νίκος Αναγνωστάκης, ο άνθρωπος που στηρίζει με όραμα, κόπο και μόχθο το OGDOO MUSIC GROUP, ο οποίος εκτός από καταξιωμένος επιχειρηματίας έχει μια αξιοπρόσεκτη διαδρομή και ως στιχουργός. 

Παρόντες και άλλα μέλη από την οικογένεια του OGDOO MUSIC GROUP, o γενικός διευθυντής Αντώνης Αναγνωστάκης, ο Κώστας Μπαλαχούτης, ο Πάνος Παπαϊωάννου, η Κίκα Α. Ρόκα, ο Νίκος Μπάτης και ο υπογράφων. Επίσης την εκδήλωση κάλυψαν τα τηλεοπτικά κανάλια Star και Blue Sky και οι δίαυλοι Αll Αbout Evia και Evia Top. 

Την εκδήλωση προλόγισε ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Μπαλαχούτης ο οποίος στάθηκε στην 30άχρονη και πλέον διαδρομή του Λεμπέση στη δισκογραφία και τις ζωντανές εμφανίσεις, το ήθος και τη συνέπειά του. Το χειροκρότημα πήγε σύννεφο όταν ανακοίνωσε πως σύντομα «Τα Ίδια Και Χειρότερα» θα αγγίζουν τις πωλήσεις του χρυσού δίσκου. Αμέσως μετά ο Γιάννης Λεμπέσης κέρασε με την καρδιά του λαϊκά τραγούδια τόσο από την προσωπική του διαδρομή όσο και κλασικά διαμάντια των μεγάλων δασκάλων. Τον συντρόφευαν η γλυκόλαλες Μαρία Κατινάρη, η Μαριάνθη Λιουδάκη και οι μουσικοί και μέλη της ορχήστρας του Λεμπέση, Λαϊκή Στράτα, Πορφύρης Κονάς -ακορντεόν , Σάκης Σάμπαλης -κιθάρα Βασίλης Μούζος –μπουζούκι. Τα άσματα και οι πενιές μαζί τους εκλεκτούς μεζέδες και το γάργαρο κρασί δημιούργησαν μια μοναδική ατμόσφαιρα μουσικής κατάνυξης και αληθινού κεφιού. 


Οι χοροί πήραν και έδωσαν -μάγεψε κυριολεκτικά τους θαμώνες ο Κώστας Αλεξανδρίδης με το περίτεχνο ζειμπέκικό του- ενώ πολλές φορές ζητήθηκε απ’ το Λεμπέση να τραγουδήσει το σουξέ της νέας του αυτής δουλειάς, το καμηλιέρικο ζεϊμπέκικο «Όσα ζόρια κι αν τραβάω». Κι εκείνος με το τζουρά και την κλασική ερμηνεία τους δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο. Όλα τα λεφτά η συνύπαρξη του Λεμπέση με το Γιώργο Μαργαρίτη που έκλεψε την παράσταση. 

Ο Μαργαρίτης εκτός από φίλος του Λεμπέση συμμετέχει στο δίσκο «Τα Ίδια Και Χειρότερα» σε τρία τραγούδια, όπως επίσης και η σπουδαία Σοφία Κολλητήρη αλλά και ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ο Φάνης Σαπατίνας και Μαριάνθη Λιουδάκη. Το ξημέρωμα στο «Λιμανάκι» ήταν μαγευτικό αφού είχαν προηγηθεί τόσα σπουδαία, όμορφα και ουσιαστικά. Λίγες φορές ο γράφων είχε την ευκαιρία να γευτεί τόσο γοητευτικές, μεθυστικές και αυθεντικές στιγμές

Συνελήφθη ο πρόεδρος της NEOSET


Συνελήφθη στην Παλλήνη ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της NEOSET, Κωνσταντίνο Αλεξανδράκη για μη καταβολή εισφορών στο ΙΚΑ.


Το ύψος των οφειλόμενων φτάνει τις 526.840.07 ευρώ.

ΒΙΝΤΕΟ -Ο Γιάννης Κούτρας στη Χαλκίδα:Από το..."Τσικαμπούμ στην Αυτοκίνηση" στον.. Μπρεχτ!

Από τη δεκαετία του '80 το "Αχ Μαρία" (το πρώτο κλαμπ των  Εξαρχείων) και το..."Τσικαμπούμ στην Αυτοκίνηση" (το πιο in club της Αθήνας και όχι μόνο) μέχρι τον Σταυρό του Νότου, τον Μίκη Θεοδωράκη, το Μάνο Λοϊζο και τον Μπρεχτ οι αποστάσεις, για τον Γιάννη Κούτρα είναι.. μηδενικές.

Ο Γιάννης Κούτρας, που έρχεται για μια και μοναδική εμφάνιση στη Χαλκίδα, γεννήθηκε το 1955 στην Αιδηψό, εκεί όπου τελείωσε και το Λύκειο. Πήγε στην Αθήνα το 1974 και άρχισε σπουδές κιθάρας και πιάνου στο Εθνικό Ωδείο και διδάχτηκε θεωρία της Μουσικής, Αντίστιξη και Φούγκα από τους δασκάλους Πατρικίδη, Βώκο, Βασιλειάδη.

Ξεκίνησε δισκογραφικά το 1978 με τη «Μουσική Πράξη του Μπρεχτ» του Θάνου Μικρούτσικου και συνέχισε τη συνεργασία μαζί του στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του, τον «Σταυρός του Νότου» σε ποίηση Νίκου Καββαδία.

Από το 1980 και έπειτα συνεργάστηκε με τους Γ. Χατζηνάσιο, Σ. Σπανουδάκη, Μ. Πλέσσα, Γ. Σπανό, όπως επίσης και τους Μ. Ρασούλη, Ν. Ζιώγαλα, Κ. Τουρνά, Σ. Κορκολή, Γ. Ζουγανέλη, Λ. Μαχαιρίτσα, Σ. Μπουλά, Λ. Παπαδόπουλο, Α. Μικρούτσικο, Μ. Γρηγορίου, Α. Τουρκογιώργη, Χ. Κυριαζή, Α. Θωμόπουλο, κ.ά. Έχει κάνει (απ’ το 1978) 22 προσωπικούς δίσκους καθώς επίσης έχει και πολλές φιλικές συμμετοχές σε δίσκους συναδέλφων.
Έλαβε μέρος σε συναυλίες των: Μ. Χατζηδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Μ. Λοϊζο, Χ. Λεοντή, Δ. Σαββόπουλο, Γ. Μαρκόπουλο και άλλους.

Επίσης, συμμετείχε σε δουλειές με τους: Γ. Νταλάρα, Μ. Φαραντούρη, Δ. Μούτση, Λ. Κηλαηδόνη, Μ. Μητσιά, Δ. Γαλάνη, Α. Πρωτοψάλτη, Γ. Ζουγανέλη, Π. Πανδή, Μ. Ζορμπαλά, Γλυκερία, καθώς και με πολλούς  άλλους.

Έχει παίξει σε 5 θεατρικές παραστάσεις, με βασική αυτή του Ζυλ Ντασέν στο Θέατρο Μπρόντγουεη (1978) για τα 80 χρόνια του Μπ. Μπρέχτ, όπου πρωταγωνιστούσαν ο Μάνος Κατράκης, η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιάννης Φέρτης και η Μπέτυ Βαλάση. Έλαβε ακόμη μέρος στην επανάληψη της παράστασης «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού» (1980), σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, σκηνοθεσία Α. Σολωμού και σκηνικά Β. Φωτόπουλου. Είχε τη χαρά να παίξει στο Θέατρο δίπλα στους Μ. Φωτόπουλο, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγο και άλλους πρωταγωνιστές.
30 περίπου χρόνια μετά τον «Σταυρό του Νότου», τον δίσκο θρύλο της ελληνικής δισκογραφίας που καθιέρωσε τη φωνή του στην συνείδηση 3 γενιών, ο Γιάννης Κούτρας επιστρέφει στη δισκογραφία με τον δίσκο “ΧΩΡΙΣ ΒΑΛΙΤΣΑ ΚΑΙ ΠΑΛΤΟ” όπου έγραψαν επτά συνθέτες και επτά στιχουργοί: Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Λειβαδάς, Ηλίας Μακρίδης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Θάνος Μικρούτσικος, Μάριος Στρόφαλης, Διονύσης Τσακνής, Βίκυ Γεροθόδωρου, Μάνος Ελευθερίου, Ανδρέας Θωμόπουλος, Οδυσσέας Ιωάννου, Μάνος Ξυδούς, Ισαάκ Σούσσης, Διονύσης Τσακνής.

Στη Χαλκίδα θα απολαύσουμε τον Γιάννη Κούτρα μαζί με δύο σημαντικούς σολίστες στο πιάνο και την κιθάρα, που θα μας ταξιδέψουν τη Τετάρτη 17 Απριλιου και ωρα 10.30 μμ, απο τον Σταυρό του Νότου μεχρι την Οδό Ονείρων, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μανο Λοΐζο.

Οδός Ονείρων
ΤΕΤΑΡΤΗ 17/4
ΏΡΑ 22.00 μμ
Είσοδος 15 ευρώ με μπυρα/κρασι

«Ποδηλατοδράσεις» με την Αφροδίτη Σημίτη, από την Χαλκίδα στο ΣΚΑΪ


Αυτήν την Κυριακή, 14 Απριλίου, στη 13:20 μετά το μεσημέρι, στις «Ποδηλατοδράσεις» του τηλεοπτικού ΣΚΑΪ, θα παρουσιαστεί το υλικό που μαγνητοσκοπήθηκε από το event της εκπομπής στη Χαλκίδα, το περασμένο Σάββατο, 6 Απριλίου.


Με δεδομένα την οικονομική αλλά και την περιβαλλοντική κρίση που περνά ολόκληρος ο πλανήτης και κυρίως η χώρα μας, παρουσιάζουμε μέσα από μια σύγχρονη ματιά το μοναδικό μέσο που δεν είναι μέρος της κρίσης, αλλά της λύσης, το ποδήλατο!

Σκοπός της εκπομπής είναι να αναδείξει την ποδηλατική κουλτούρα ανά την Ελλάδα, καταγράφοντας άπειρα τηλεοπτικά ποδηλατοχιλιόμετρα. Στηρίζουμε δράσεις και ενέργειες φιλικές προς το περιβάλλον και προωθούμε την εναλλακτική, αθόρυβη, πράσινη και φιλική μετακίνηση στις πόλεις και την ύπαιθρο. Καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο του ποδηλάτου... την

Συντελεστές
Παρουσίαση- Αρχισυνταξία: Αφροδίτη Σημίτη  Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Πετρόπουλος  Διεύθυνση Παραγωγής: Ελένη Νασοπούλου  Οργάνωση Παραγωγής –Σκηνοθεσία: Γιώργος Πετρόπουλος  Εκτέλεση Παραγωγής: gap tv facilities

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...