Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ,
στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.
Όχι βέβαια, δεν σωθήκαμε. Κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει ή να μας αλλάξει, αν οι ίδιοι δεν θέλουμε να σωθούμε ή να αλλάξουμε. Η τελευταία συμφωνία στο Eurogroup ασφαλώς έχει πολλά θετικά στοιχεία για την Ελλάδα. Έδωσε μια μεγάλη ανάσα στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Όχι, δεν μας έλυσε ριζικά και αμετάκλητα το πρόβλημα του χρέους της χώρας. Ποιος όμως μπορεί να αρνηθεί, όσο κακοπροαίρετος και αν είναι, ότι η μείωση των επιτοκίων των δανείων μας και μάλιστα από χώρες που δανείζονται με μεγαλύτερα επιτόκια από αυτά που μας δανείζουν, η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, το πάγωμα για δέκα και για δεκαπέντε χρόνια της πληρωμής των τόκων και των χρεολυσίων, η επιστροφή των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τα ομόλογα μας, είναι θετικές αποφάσεις για την Ελλάδα ;
Θα πει κάποιος ότι το «κούρεμα» του χρέους που γίνεται μέσα από την επαναγορά των ομολόγων δεν ήταν ριζική και δεν το κάνει βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Θα του απαντούσα, ναι καλύτερα θα ήταν να μας «κούρευαν» περισσότερα το χρέος και ειδικά το επίσημο χρέος, δηλαδή αυτό που κατέχουν οι χώρες της Ευρωζώνης και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πολύ καλύτερα θα έλεγε ένας άλλος θα ήταν να μας χαρίζανε όλα τα δάνεια ή με ένα μαγικό τρόπο να τα εξαφανίζαμε. Το ερώτημα όμως είναι για όσους πατάνε στη γη, τι μπορούσε να γίνει σήμερα ; Και κατά τη γνώμη μου, σήμερα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε. Αυτό το αποτέλεσμα μπορούσαμε να πάρουμε με τους σημερινούς συσχετισμούς, με τη σημερινή κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό πήραμε.
