Η Λέσχη σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο «Κ. Κανάρης» την Τετάρτη 25 Ιουλίου διοργανώνει την πρώτη προβολή ταινίας, στην αυλή του Γυμνασίου της Ερέτριας, με ώρα έναρξης στις 9:15 το βράδυ, με τη ταινία «ΣΙΝΕΜΑ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» .
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη .
Μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες των απανταχού κινηματογραφόφιλων είναι το «Σινεμά ο Παράδεισος». Αν και ο τίτλος είναι ευνόητο ότι αναφέρεται στη μαγεία της σκοτεινής αίθουσας, η ταινία του Giuseppe Tornatore αποτελεί ένα έργο που διαθέτει πολλά προτερήματα.
Η ταινία κατά πρώτο λόγο αποτελεί έναν ύμνο στον κινηματογράφο. Ο μικρός Salvatore μπορεί να μην έχει αρκετά χρήματα για να φάει, όμως ξοδεύει το χαρτζηλίκι του πηγαίνοντας στον τοπικό κινηματογράφο. Εκεί θα γνωρίσει τον ηλικιωμένο μηχανικό προβολής, ο οποίος σιγά σιγά θα του μάθει να χειρίζεται τη μηχανή. Σταδιακά θα γίνουν πολύ στενοί φίλοι, μετά από μια σειρά γεγονότων όπως μια φωτιά που θα ξεσπάσει στο σινεμά, οπότε ο μικρός Salvatore με κίνδυνο της ζωής του θα σώσει τον Alfredo.
Πέρα, όμως, από τη μαγεία της σκοτεινής αίθουσας, η ταινία αποτελεί και ένα πορτραίτο μιας παλαιότερης εποχής, όπου η κινηματογραφική αίθουσα ήταν στο επίκεντρο της μικρής πόλης. Το σινεμά ήταν γεμάτο και παρατηρούμε τις αντιδράσεις του κοινού σε διάφορες περιπτώσεις, όπως στις κωμωδίες, οπότε ξεσπούν όλοι στα γέλια και γίνεται μεγάλος χαμός στην αίθουσα.
Σιγά σιγά, καθώς περνούν τα χρόνια και ο Salvatore γίνεται πλέον έφηβος, έρχονται τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Η έλξη που νιώθει για μια κοπέλα τον κάνει αρχικά ντροπαλό, αλλά σιγά σιγά βρίσκει το κουράγιο να τη συναντήσει.
Η σκηνοθεσία είναι ένας βασικός παράγοντας που το έργο έχει μείνει κλασικό. Ο Tornatore καταφέρνει να δώσει τις σκηνές με μεγάλο πάθος και ιδιαίτερα ρεαλιστικά. Από τα πρώτα λεπτά που εξελίσσεται η ιστορία νιώθουμε ότι βρισκόμαστε «εκεί», είτε στην αίθουσα του κινηματογράφου, είτε στο χωριό εκείνο. Οι πρωταγωνιστές είναι απλοί άνθρωποι με τους οποίους εύκολα μπορούμε να ταυτιστούμε, μόνο και μόνο επειδή μοιραζόμαστε την αγάπη μας για τον κινηματογράφο. Χάρη στην τρυφερότητα με την οποία ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί τους χαρακτήρες, καθίστανται άμεσα οικείοι και συμπάσχουμε μαζί τους.
Η μουσική του Ennio Morricone αποτελεί ένα, ακόμη, βασικό συστατικό της ταινίας. Οι νότες του πλημμυρίζουν με συναίσθημα κάθε σκηνή του έργου, με αποτέλεσμα να νιώθουμε άμεσα τα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης.
