Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84 παραχώρησε ο Γραμματέας
της Κεντρικής Επιτροπής και βουλευτής Επικρατείας της ΔΗΜ. ΑΡ. Σπύρος
Λυκούδης. Ο κ. Λυκούδης σημείωσε:
Για την επαναδιαπραγμάτευση
«Είχαμε υποστηρίξει με σοβαρότητα και ευθύνη και νομίζω και με ειλικρίνεια ότι αυτή η προσπάθεια της επαναδιαπραγμάτευσης, θα είναι αργή και σταδιακή. Προσπαθήσαμε να είμαστε ρεαλιστές για να μη δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτό που προτείνουμε είναι “ψηφίστε μας και εμείς αύριο το πρωί θα πάμε να αλλάξουμε το μνημόνιο”. Ξέρετε ότι πριν από τις εκλογές το σύνολο των πολιτών είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους με έναν απόλυτο τρόπο στις δύο γραμμές που κατατέθηκαν. Δηλαδή ένα μεγάλο μέρος του κόσμου πίστευε ότι η άλλη πλευρά την επομένη θα κατήγγειλε το Μνημόνιο και θα είχαμε σωθεί σαν χώρα και μια άλλη πλευρά πίστευε ότι θα λυνόταν το πρόβλημα με μαγικό τρόπο.
Για το εάν μπορεί να μακροημερεύσει η κυβέρνηση:
«Αυτή είναι μία κυβέρνηση ειδικών συνθηκών που την απαρτίζουν τρεις πολιτικές δυνάμεις που πριν από τέσσερις πέντε μήνες εάν είχαμε αναρωτηθεί πως θα ήταν η κατάσταση, δεν θα την είχαμε προβλέψει. Έχει σημασία, λοιπόν, από ποια σκοπιά κάποιος αντιμετωπίζει την κυβέρνηση. Εάν έχει την ελπίδα ή αν εύχεται να πάει καλά θα τη δει θετικά. Εάν αυτή η κυβέρνηση δεν του αρέσει επειδή την αντιπολιτεύεται θα έχει και αντίστοιχη κρίση.»
Για το νόμο Ραγκούση (για την ιθαγένεια των μεταναστών):
«Ως άνθρωπος της Αριστεράς έχω ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια είδους θέματα. Παράλληλα όμως γνωρίζω ότι η πατρίδα μου δεν μπορεί να γίνει στέγη όλων των δυστυχισμένων του πλανήτη. Επομένως υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.»
Για την επαναδιαπραγμάτευση
«Είχαμε υποστηρίξει με σοβαρότητα και ευθύνη και νομίζω και με ειλικρίνεια ότι αυτή η προσπάθεια της επαναδιαπραγμάτευσης, θα είναι αργή και σταδιακή. Προσπαθήσαμε να είμαστε ρεαλιστές για να μη δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτό που προτείνουμε είναι “ψηφίστε μας και εμείς αύριο το πρωί θα πάμε να αλλάξουμε το μνημόνιο”. Ξέρετε ότι πριν από τις εκλογές το σύνολο των πολιτών είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους με έναν απόλυτο τρόπο στις δύο γραμμές που κατατέθηκαν. Δηλαδή ένα μεγάλο μέρος του κόσμου πίστευε ότι η άλλη πλευρά την επομένη θα κατήγγειλε το Μνημόνιο και θα είχαμε σωθεί σαν χώρα και μια άλλη πλευρά πίστευε ότι θα λυνόταν το πρόβλημα με μαγικό τρόπο.
Για το εάν μπορεί να μακροημερεύσει η κυβέρνηση:
«Αυτή είναι μία κυβέρνηση ειδικών συνθηκών που την απαρτίζουν τρεις πολιτικές δυνάμεις που πριν από τέσσερις πέντε μήνες εάν είχαμε αναρωτηθεί πως θα ήταν η κατάσταση, δεν θα την είχαμε προβλέψει. Έχει σημασία, λοιπόν, από ποια σκοπιά κάποιος αντιμετωπίζει την κυβέρνηση. Εάν έχει την ελπίδα ή αν εύχεται να πάει καλά θα τη δει θετικά. Εάν αυτή η κυβέρνηση δεν του αρέσει επειδή την αντιπολιτεύεται θα έχει και αντίστοιχη κρίση.»
Για το νόμο Ραγκούση (για την ιθαγένεια των μεταναστών):
«Ως άνθρωπος της Αριστεράς έχω ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια είδους θέματα. Παράλληλα όμως γνωρίζω ότι η πατρίδα μου δεν μπορεί να γίνει στέγη όλων των δυστυχισμένων του πλανήτη. Επομένως υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να το αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.»