Του Πάνου του Γεραμάνη του άρεσε ν' ανταμώνουμε στη ζεστή και συντροφική ατμόσφαιρα του μαγαζιού.
Οπως τότε, έτσι και τώρα, φίλοι και σύντροφοί του σμίξαμε εκεί, για 7η συνεχή χρονιά. Να πιούμε ένα τσίπουρο, ένα ποτηράκι κρασί. Σπονδή στον φίλο μας.
Τον τρυφερό, τον άκακο, τον γλυκό άνθρωπο. Τον ανιδιοτελή
κομμουνιστή, τον «γαύρο» μέχρι τα μπούνια. Μέσω των αμέτρητων εκπομπών
του στο κρατικό ραδιόφωνο για το λαϊκό τραγούδι, τον αγάπησαν απλοί
άνθρωποι, που δεν είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά.«Μνημειώδεις» οι συνεντεύξεις του με τους μεγάλους βάρδους, με τους βετεράνους άσους των ποδοσφαιρικών γηπέδων. Στο στέκι του Μήτσου, η Ναυσικά, η αγαπημένη σύντροφός του, τα είχε φροντίσει όλα. Τα ποτά, τους μεζέδες, τα κόκκινα τριαντάφυλλα στα τραπεζάκια. Παρών και ο Χρήστος Κουτσαυτης, από τους φίλους του Πάνου και εκπρόσωπος του Συλλόγου Φίλων του Στέλιου Καζαντζιδη (που λάτρευε ο Πάνος), στη Χαλκίδα.
Να παίζουν και να τραγουδούν μέχρι τα ξημερώματα τα σουξέ που αγαπούσε κι έπαιζε στις εκπομπές του ο Πάνος. Λιτό κι απέριττο το ζεϊμπέικικο, όπως αρμόζει στην περίσταση. Από κοντά κι ο Πρόδρομος, με τους στίχους που έγραψε για τον Πάνο. Με το ανεπανάληπτο «τετραγωνισμός του πενταγώνου». Το φως του ήλιου και του φεγγαριού, μόνον για μας είναι γλυκό, για μας τους μυημένους.
Χαίρε Πάνο... Και τούτο μόνο να ξέρεις: «Ο,τι έσωσες μέσα στην αστραπή, ζωντανό στον αιώνα θα μένει...».
Φωτό ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΥΤΣΑΥΤΗΣ
