Μια σημαντική απόφαση που δίνει ελπίδες και προοπτικές σε εκατοντάδες
υπερχρεωμένα νοικοκυριά της περιοχής εξέδωσε το Ειρηνοδικείο Αγρινίου
μετά από προσφυγή ενός Αγρινιώτη δανειολήπτη που αδυνατούσε να ξεπληρώσει τα δάνεια που είχε λάβειΣύμφωνα με το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εβδομαδιαίας εφημερίδας του Αγρινίου «Εβδομάδα» (φωτο), που παρουσιάζει το agriniopress, είναι η πρώτη απόφαση αυτού του είδους που έχει εκδοθεί στην Αιτωλ/νία και δημιουργεί δεδικασμένο που ανοίγει δρόμους για πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις, που σφίγγουν θηλιά απόγνωσης στο λαιμό εκατοντάδων συμπατριωτών μας.
Η απόφαση βασίζεται στο νόμο των ευνοϊκών διατάξεων για τα υπερχρεωμένα που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου το 2010 (ν. 3869/2010) και βάσει αυτής, το κέρδος του δανειολήπτη είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό καθώς από τις 190.723 ευρώ που του ζητούσε η Αγροτική Τράπεζα Αγρινίου αυτός τελικά θα πληρώσει μόλις 7.200 ευρώ και αυτά σε 48 μηνιαίες δόσεις των 150 ευρώ.
Η «Ε» απευθύνθηκε στον δικηγόρο Αγρινίου κ. Σωτήρη Περεπή που υποστήριξε νομικά τον δικαιωμένο πια δανειολήπτη για την περίπτωση αυτή και την απόφαση και αυτός μας είπε: «είναι η πρώτη απόφαση που εκδίδεται στο Αγρίνιο για ένα υπερχρεωμένο νοικοκυριό και ιδιαίτερα ξεχωριστή τόσο για το ύψος του ποσού που ζητούσε η τράπεζα αλλά και του ποσού που τελικά καταλογίστηκε στον πελάτη μου. Αυτές οι αποφάσεις ανοίγουν δρόμους ελπίδας και για πολλούς άλλους που όμως για να στεφθούν με επιτυχία, θα πρέπει να έχουν τις προϋποθέσεις που θέτει ο νομοθέτης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτές οι προϋποθέσεις υπήρχαν και ευτυχώς, αναγνωρίστηκαν από το δικαστήριο».
Όπως μάθαμε ο συμπολίτης μας είχε επιχειρήσει εξωδικαστικό συμβιβασμό με την Τράπεζα που όμως αυτή τον απέρριψε (η πρόταση του δανειολήπτη ήταν αρκετά μεγαλύτερη από αυτή που τελικά αποφάσισε το δικαστήριο). Στην συνέχεια ο συμπολίτης μας το Δεκέμβριο του 2011 κατέφυγε στο δικαστήριο που μετά από οκτώ μήνες τον δικαίωσε πλήρως, παρά την σθεναρή αντίσταση που προέβαλλαν οι νομικοί εκπρόσωποι της Αγροτικής Τράπεζας.
Να σημειωθεί ότι από τις 190.000 ευρώ που ζητούσε η Τράπεζα, το κεφάλαιο ήταν 120.000 και οι υπόλοιπες 70.000 ήταν τόκοι. Η απαίτηση της Τράπεζας προέρχονταν από δύο δάνεια που είχαν συναφθεί το 1990, ένα μεγάλο ύψους 105.000 ευρώ το 2005 και περίπου 4.500 ευρώ από πιστωτική κάρτα.
