Το ρεπορτάζ ξεκινάει
μέσα σε ένα μικρό, σκοτεινό, βρώμικο δωμάτιο. Η 22χρονηΝτόνκα
Τρογιάνοβα, νανουρίζει ένα από τα πέντε παιδιά της και διηγείται: «Όλοι
εδώ στη γειτονιά πουλάνε τα παιδιά τους. Εάν ήθελα θα μπορούσα να
πουλήσω κι εγώ ένα κι έτσι θα μπορούσα να βάψω το σπίτι».
Το εμπόριο βρεφών ανθεί στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το οποίο επικαλείται στοιχεία ανθρωπιστικών οργανώσεων, μία στις δύο μητέρες Ρομά στο Μπουργκάς φέρεται να έχει πουλήσει ένα παιδί. Βρέφη που αργότερα πωλούνται συνήθως στην Ελλάδα σε ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά. Η Τόνια Πέλιτζ σε συνέντευξή της στο βουλγαρικό πρόγραμμα της Deutsche Welle αναφέρει κάποιες ιστορίες από αυτό το ρεπορτάζ που δεν θα ξεχάσει ποτέ:
Το όνειρο για ένα παιδί
«Υπάρχουν πολλές ιστορίες που δεν θα ξεχάσω. Η συνάντηση για παράδειγμα με μητέρες, οι οποίες δηλώνουν πως έχουν πουλήσει παιδιά και συνειδητά μένουν έγκυες, ώστε να έχουν και πάλι 'εμπόρευμα' για να πουλήσουν και στους Έλληνες. Επίσης, μια από τις πρωταγωνίστριες του ρεπορτάζ, η οποία ζει σε απελπιστική φτώχεια και διερωτάται κανείς πόσο μπορεί να αντέξει για να μην κάνει το ίδιο. Ακόμη δεν θα ξεχάσω ένα ζευγάρι Ελλήνων γύρω στα 50, οι οποίοι ντρέπονταν πολύ και δεν ήθελαν να μιλήσουν πολύ, αλλά έβλεπε κανείς πως η απελπισία τους έσπρωξε στη μαφία του εμπορίου βρεφών και σκέφθηκαν πως έτσι ίσως μπορέσουν να αποκτήσουν ένα παιδί».
Το ρεπορτάζ αναφέρει πως ζευγάρια Ελλήνων είναι πρόθυμα να πληρώσουν μέχρι και 30.000 ευρώ. Από αυτά βεβαίως πολύ λίγα καταλήγουν στα χέρια των Ρομά. Μένουν στα χέρια της μαφίας, η οποία προσελκύει τις εγκύους, τις οδηγεί στην Ελλάδα, όπου και γεννούν συχνά χωρίς ιατρική παρακολούθηση. Γεννούν, παίρνουν κάποια χρήματα και επιστρέφουν με το λεωφορείο χωρίς να γνωρίζουν σε ποια χέρια βρίσκεται το παιδί τους.
H φτώχεια τους οδηγεί στην παρανομία
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι δύο είναι οι δυνατότητες υιοθεσίας στην Ελλάδα. Μέσω κρατικών φορέων ή ιδιωτικά. Συχνά όμως τα ζευγάρια χρειάζονται τέσσερα μέχρι πέντε χρόνια για να υιοθετήσουν ένα παιδί μέσω ενός κρατικού φορέα, ενώ ιδιωτικά υπάρχει νόμος που επιτρέπει κατά βάση τις υιοθεσίες. Ο νόμος αυτός έχει δεχθεί πολλές επικρίσεις πάντως, σύμφωνα με τον Δημήτρη Βεζιράκη, διευθυντή του Ορφανοτροφείου Αθηνών. Όσο για τη Γερμανίδα δημοσιογράφο, υπογραμμίζει στην Deutsche Welle:
«Το θέμα είναι ένα θέμα επίσης προσφοράς και ζήτησης. Και η Ελλάδα έχει ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο σε αντίθεση με τη Βουλγαρία ή τη Γερμανία επιτρέπει τις ιδιωτικές υιοθεσίες, αλλά αυτό ευνοεί τη μαύρη αγορά. Το παράνομο εμπόριο βρεφών. Νομίζω ότι τους είναι γνωστό το πρόβλημα. Το θέμα είναι πότε θα έχουν το χρόνο να ασχοληθούν με αυτό».
Η απελπιστική φτώχεια των Ρομά, όχι μόνο στη Βουλγαρία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, τους οδηγεί στην παρανομία. Ζουν στο περιθώριο και κανείς δεν είναι πρόθυμος να τους δώσει δουλειά. Το ρεπορτάζ τελειώνει με τις δηλώσεις μιας Ελληνίδας νοσοκόμας, η οποία λέει πως και οι έμποροι βρεφών μαθαίνουν. Αποφεύγουν τα κρατικά νοσοκομεία διότι ξέρουν πως εκεί εύκολα θα ειδοποιηθεί η αστυνομία. Προτιμούν ιδιωτικές κλινικές. Αλλά ακόμα κι αν συλληφθούν, οι ποινές που επιβάλλονται είναι μικρές.
Οι υποθέσεις εμπορίας βρεφών συνήθως δεν αποκαλύπτονται. Κι έτσι ανθεί το εμπόριο της απελπισίας από τη φτώχεια και της ελπίδας για ένα παιδί.
Το εμπόριο βρεφών ανθεί στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το οποίο επικαλείται στοιχεία ανθρωπιστικών οργανώσεων, μία στις δύο μητέρες Ρομά στο Μπουργκάς φέρεται να έχει πουλήσει ένα παιδί. Βρέφη που αργότερα πωλούνται συνήθως στην Ελλάδα σε ζευγάρια που δεν έχουν παιδιά. Η Τόνια Πέλιτζ σε συνέντευξή της στο βουλγαρικό πρόγραμμα της Deutsche Welle αναφέρει κάποιες ιστορίες από αυτό το ρεπορτάζ που δεν θα ξεχάσει ποτέ:
Το όνειρο για ένα παιδί
«Υπάρχουν πολλές ιστορίες που δεν θα ξεχάσω. Η συνάντηση για παράδειγμα με μητέρες, οι οποίες δηλώνουν πως έχουν πουλήσει παιδιά και συνειδητά μένουν έγκυες, ώστε να έχουν και πάλι 'εμπόρευμα' για να πουλήσουν και στους Έλληνες. Επίσης, μια από τις πρωταγωνίστριες του ρεπορτάζ, η οποία ζει σε απελπιστική φτώχεια και διερωτάται κανείς πόσο μπορεί να αντέξει για να μην κάνει το ίδιο. Ακόμη δεν θα ξεχάσω ένα ζευγάρι Ελλήνων γύρω στα 50, οι οποίοι ντρέπονταν πολύ και δεν ήθελαν να μιλήσουν πολύ, αλλά έβλεπε κανείς πως η απελπισία τους έσπρωξε στη μαφία του εμπορίου βρεφών και σκέφθηκαν πως έτσι ίσως μπορέσουν να αποκτήσουν ένα παιδί».
Το ρεπορτάζ αναφέρει πως ζευγάρια Ελλήνων είναι πρόθυμα να πληρώσουν μέχρι και 30.000 ευρώ. Από αυτά βεβαίως πολύ λίγα καταλήγουν στα χέρια των Ρομά. Μένουν στα χέρια της μαφίας, η οποία προσελκύει τις εγκύους, τις οδηγεί στην Ελλάδα, όπου και γεννούν συχνά χωρίς ιατρική παρακολούθηση. Γεννούν, παίρνουν κάποια χρήματα και επιστρέφουν με το λεωφορείο χωρίς να γνωρίζουν σε ποια χέρια βρίσκεται το παιδί τους.
H φτώχεια τους οδηγεί στην παρανομία
Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι δύο είναι οι δυνατότητες υιοθεσίας στην Ελλάδα. Μέσω κρατικών φορέων ή ιδιωτικά. Συχνά όμως τα ζευγάρια χρειάζονται τέσσερα μέχρι πέντε χρόνια για να υιοθετήσουν ένα παιδί μέσω ενός κρατικού φορέα, ενώ ιδιωτικά υπάρχει νόμος που επιτρέπει κατά βάση τις υιοθεσίες. Ο νόμος αυτός έχει δεχθεί πολλές επικρίσεις πάντως, σύμφωνα με τον Δημήτρη Βεζιράκη, διευθυντή του Ορφανοτροφείου Αθηνών. Όσο για τη Γερμανίδα δημοσιογράφο, υπογραμμίζει στην Deutsche Welle:
«Το θέμα είναι ένα θέμα επίσης προσφοράς και ζήτησης. Και η Ελλάδα έχει ένα νομικό πλαίσιο, το οποίο σε αντίθεση με τη Βουλγαρία ή τη Γερμανία επιτρέπει τις ιδιωτικές υιοθεσίες, αλλά αυτό ευνοεί τη μαύρη αγορά. Το παράνομο εμπόριο βρεφών. Νομίζω ότι τους είναι γνωστό το πρόβλημα. Το θέμα είναι πότε θα έχουν το χρόνο να ασχοληθούν με αυτό».
Η απελπιστική φτώχεια των Ρομά, όχι μόνο στη Βουλγαρία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, τους οδηγεί στην παρανομία. Ζουν στο περιθώριο και κανείς δεν είναι πρόθυμος να τους δώσει δουλειά. Το ρεπορτάζ τελειώνει με τις δηλώσεις μιας Ελληνίδας νοσοκόμας, η οποία λέει πως και οι έμποροι βρεφών μαθαίνουν. Αποφεύγουν τα κρατικά νοσοκομεία διότι ξέρουν πως εκεί εύκολα θα ειδοποιηθεί η αστυνομία. Προτιμούν ιδιωτικές κλινικές. Αλλά ακόμα κι αν συλληφθούν, οι ποινές που επιβάλλονται είναι μικρές.
Οι υποθέσεις εμπορίας βρεφών συνήθως δεν αποκαλύπτονται. Κι έτσι ανθεί το εμπόριο της απελπισίας από τη φτώχεια και της ελπίδας για ένα παιδί.
seleo.gr
