Του Κώστα Χαϊνά
Υποψήφιου της ΔΗΜΑΡ
Πορευόμαστε προς τις εκλογές της 6ης Μαίου σε ένα σκηνικό σύγχυσης και απροσδιοριστίας ως προς την επόμενη μέρα. Όλες οι δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα προβλέπουν την είσοδο στη βουλή οκτώ έως δέκα κομμάτων και την σημαντική συρρίκνωση των δύο κομμάτων του δικομματισμού. Κατ’αρχήν η εν δυνάμει κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού της μεταπολίτευσης, αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια πολύ θετική εξέλιξη, εάν γίνει και πραγματικότητα. Εάν οι εκλογές της 6ης Μαίου ανοίξουν το δρόμο για Κυβερνήσεις προοδευτικής συνεργασίας, θα αποτελέσει επίσης μια θετική εξέλιξη για τη χώρα. Επίσης θα είναι θετικό γιατί θα αρχίσουμε όλοι να εμπεδώνουμε την κουλτούρα της συνεργασίας, να μην βλέπουμε μόνο τον κάθε ξεχωριστό μικρόκοσμό μας και να ξεφεύγουμε από τη μονολιθικότητα και την αλαζονεία των μονοκομματικών «απολυταρχικών» Κυβερνήσεων, που πέρα από όλα τα δεινά που συσσώρευσαν, στηρίζονταν σε ένα καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα, που έρχεται ο λαός με την ψήφο του να καταρρίψει. Και δεν μιλάω βέβαια για Κυβερνήσεις συνεργασίας τύπου Παπαδήμου, γιατί αυτές οι Κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα προγραμματικό βάθος και καμιά προοπτική. Μια εξέλιξη μη αυτοδυναμίας του δικομματισμού, θα αποτελέσει την αφετηρία μιας νέας αναδιάταξης και αναδιάρθρωσης του πολιτικού σκηνικού, και η έναρξη μιας νέας εκπροσώπησης και αντιστοίχησης των κοινωνικών δυνάμεων στις σημερινές και στις υπό διαμόρφωση νέες πολιτικές δυνάμεις. Και ταυτόχρονα την δημιουργία προϋποθέσεων μιας εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης σε αντιδιαστολή με την άλλη επιλογή που εν δυνάμει υπάρχει, μιας συντηρητικής διακυβέρνησης.
