«ότι η φοροδιαφυγή αποτελεί μάστιγα του κοινωνικού συνόλου, είναι κοινωνικό αδίκημα και μπορεί να θεωρηθεί το μεγαλύτερο των εγκλημάτων. Γιατί προσβάλλει το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, αποστερεί από την πολιτεία τους αναγκαίους πόρους για την εκπλήρωση των βασικών υποχρεώσεών της τόσο στην άσκηση της κοινωνικής της αποστολής στους τομείς της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας, του πολιτισμού, όσο και στην άσκηση της οικονομικής της αποστολής, που είναι η βελτίωση των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων, συνταξιούχων, μισθωτών, εργαζόμενων, καθώς επίσης και στη δημιουργία έργων υποδομής, περιβάλλοντος και γενικότερα στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας και στην καταπολέμηση της ανεργίας».
Επίσης τόνισε ότι:
« ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν θα πρέπει να επικεντρώνει τις προσπάθειές του μόνο στην αύξηση των εσόδων για τη μείωση του δημόσιου χρέους, αλλά θα πρέπει κατά βάση να αποτελεί ένα οικονομικό εργαλείο που θα προάγει την αποτελεσματικότητα, ένα πολιτικό εργαλείου που θα τείνει στην ανακατανομή του εισοδήματος και του πλούτου και τέλος ένα κοινωνικό εργαλείο για την προώθηση της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής. Οφείλει, δηλαδή να είναι δίκαιο μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και ταυτόχρονα να παρέχει ένα πλαίσιο υγιούς ανταγωνισμού για τις επιχειρήσεις».
Τέλος αναφέρθηκε στο θέμα των παράκτιων εταιρειών οι οποίες αποτελούν μια πηγή φοροδιαφυγής και πρότεινε συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση τους.
