Μέλους της Ν.Ε. Εύβοιας της ΔΗΜΑΡ
Η έξοδος της χώρας από την κρίση απαιτεί το σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός νέου παραγωγικού προτύπου. Ειδικά ο σχεδιασμός αποτελεί μια υποχρέωση του κεντρικού κράτους και δεν μπορεί να γίνει από την αγορά με κάποιο είδος «αυτορύθμισης». Δύο βασικά συστατικά του νέου παραγωγικού μοντέλου πρέπει να είναι η περιβαλλοντική αειφορία της οικονομίας και η πράσινη επιχειρηματικότητα.
Η εξασφάλισης της περιβαλλοντικής αειφορίας της οικονομίας αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ανάπτυξη, όπως πολλές φορές έχει εκφραστεί σε επίσημες συνθήκες, αποφάσεις και ανακοινώσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, θεωρητικά τουλάχιστο, πρέπει να αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα και του ελληνικού παραγωγικού μοντέλου. Η στρατηγική αυτή υλοποιείται μέσω ενός εκτεταμένου κανονιστικού πλαισίου που υιοθετείται υποχρεωτικά και στην ελληνική νομοθεσία. Ζητήματα όπως η περιβαλλοντική αδειοδότηση, η απαίτηση εισαγωγής των ΑΠΕ στο ενεργειακό σύστημα, η συμμετοχή σε διεθνείς συνθήκες για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, οι προδιαγραφές για τη διαχείριση των αστικών λυμάτων και των στερεών αποβλήτων, η απαίτηση για ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων, κλπ έχουν εισαχθεί ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η στρατηγική έχει οδηγήσει σε μια πολιτική οριζόντιας εισαγωγής του περιβάλλοντος στο σύνολο των υπόλοιπων πολιτικών της Ευρ. Ένωσης, με ρητά διατυπωμένο στόχο την αποσύνδεση (decoupling) της οικονομικής μεγέθυνσης από τις περιβαλλοντικές πιέσεις και, τελικά, τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της Ευρωπαϊκής οικονομίας.
