του Στέφανου Μανίκα
Ο χρόνος για τη χώρα στερεύει. Τα περιθώρια των κυβερνητικών εταίρων, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, να καταλήξουν σε ένα λογικό και αποδεκτό κυβερνητικό πρόγραμμα εξαντλούνται. Το αίτημα της άμεσης διακυβέρνησης της πατρίδας ταυτίζεται με την επιβίωση της.
Ο από μηχανής Θεός αρνείται πεισμόνως να εμφανισθεί και να λυτρώσει το πολιτικό προσωπικό απο την ανάληψη των ευθυνών του. Η θερινή ραστώνη δεν φαίνεται ικανή να αντιταχθεί στην ανάγκη των μεγάλων και καίριων αποφάσεων. Ζούμε τη περίοδο των κρισίμων πολιτικών επιλογών και αποφάσεων, τη περίοδο των υψηλών απαιτήσεων. Δεν υπάρχουν νεκρές ζώνες και ουδέτεροι χώροι.
Η μάχη δεν αναβάλλεται, ο πόλεμος είναι τώρα.
Η επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς και του Φώτη Κουβέλη να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση είναι επιλογή υψηλού ρίσκου αλλά και υψηλής αίσθησης Εθνικής Ευθύνης.
Οι στιγμές είναι οριακές και απαιτούν την συμβολή όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της χώρας, ιδιαίτερα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς ποιούν τη νήσσα.
Η Δημοκρατική Αριστερά αντιθέτως δείχνει αποφασισμένη να αναλάβει κυβερνητικά βάρη και ευθύνες. Δεν κρύβεται πίσω απο τυπικές κοινοβουλευτικές αθροίσεις. Αναζητά την πολιτική ουσία.
Οι μομφές και οι κατηγορίες για την επιλογή και τις προθέσεις της περισσεύουν.
Όπως περισσεύει και η υποκρισία. Ωσάν να είναι δυνατό να υπάρξει κυβέρνηση της Αριστεράς χωρίς την συμμετοχή των κομμάτων της, δίχως τους Αριστερούς.
Η Αριστερά που θέλει να δοξασθεί κρυπτόμενη είναι μιά νόθα Αριστερά. Η Αριστερά που υπεκφεύγει, είναι κατ΄όνομα Αριστερά, είναι η Αριστερά που αποφεύγει να ταυτισθεί με τις μεγάλες και δύσκολες στιγμές της χώρας. Είναι η Αριστερά της αυταπάτης.
Η Δημοκρατική Αριστερά τολμά να επηρεάσει τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση, με την αποδοχή μέρους των προτάσεων της απο τους κυβερνητικούς εταίρους.
Η Δημοκρατική Αριστερά προσφέρει ωφέλιμο χρόνο στη χώρα για την αναγέννηση της. Ξοδεύει το ηθικό της απόθεμα για την πολιτική σταθερότητα του κυβερνητικού συνασπισμού.
Έχει επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της συνέπειας και της ευθύνης.
Ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να βεβαιώσει την αίσια κατάληξη του εγχειρήματος της τριμερούς κυβέρνησης υπό τον κ. Σαμαρά.
Τα πολιτικά πεπραγμένα των κυβερνητικών εταίρων της ΔΗΜΑΡ δεν προσφέρονται παρά μόνον για αρνητικές κρίσεις και αξιολογήσεις. Για τούτο και είναι κατανοητές και αποδεκτές πολιτικές και ιδεολογικές επιφυλάξεις και διαφωνίες. Τα ερωτήματα μας πλημμυρίζουν όλους. Πρωτίστως όμως μας κινεί κάθε ρεαλιστική κυβερνητική λύση εξόδου της χώρας από την κρίση. Οι συμπαίκτες δεν είναι της επιλογής μας.
Όσους προτιμούμε στρίβουν με προσχήματα και αιτιολογήσεις σωστές μεν αλλά ασύμβατες με τον χρόνο, τις περιστάσεις, τις ακραίες πολιτικές καταστάσεις στην χώρα και την Ευρώπη.
Η κρισιμότητα της περιόδου δεν συνάδει με την ουδετερότητα.
Το εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ θα κριθεί και από την δυνατότητα της να αποτρέψει τα χειρότερα. Ακόμα και οι πολιτικές μείωσης της βλάβης, όταν αποτρέπουν την πτώση, είναι επιτυχημένες και χρήσιμες πολιτικές.
Πέραν τούτων, η Αριστερά, ήδη προσπορίζεται τα πρώτα κέρδη. Κέρδη που απορρέουν από την ίδια την συμμετοχή της στην κυβέρνηση. Η κυβερνώσα Αριστερά είναι μια πραγματικότητα και η Αριστερά αλλάζει πλέον σελίδα. Υπερβαίνει την φοβικότητα της, τα τριτοδιεθνιστικά της κατάλοιπα. Διαβαίνει τον Ρουβίκωνα.
