Πίσω από τις όψιμες αντιστασιακές κορώνες των συλλογικών οργάνων καθώς δήμοι και περιφέρειες κατεδαφίζονται, υπάρχει μια αλήθεια που δεν πρέπει να συσκοτιστεί: Όσο αδιαφανείς, αναποτελεσματικοί και ανεπαρκείς και αν έχουν αποδειχτεί οι θεσμοί αυτοί, άλλο τόσο αναγκαίοι είναι για την έστω και υποτυπώδη κοινωνική συγκρότηση. Η λύση δεν είναι να τους καταργήσουμε, είναι να τους αλλάξουμε. Κάθε μάχη που δίνεται σήμερα για να σταματήσει η λεηλασία, πρέπει να βρίσκει τους απλούς πολίτες ενωμένους.
Ως σχολιασμό για όσα συμβαίνουν σήμερα, θα περιοριστούμε να αντιγράψουμε αυτά που λέγαμε πριν από τις εκλογές του 2010:
«Ο Καλλικράτης μαζί με το μνημόνιο και τα κυβερνητικά μέτρα δημιουργούν ένα εξαιρετικά κρίσιμο τοπίο:
- εκμηδενίζεται η δυνατότητα για αυτοδιοίκηση των τοπικών κοινωνιών: οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές θα λογοδοτούν πολύ λιγότερο στους πολίτες και θα ελέγχονται πολύ περισσότερο από ισχυρά κέντρα αποφάσεων
- στραγγαλίζονται οικονομικά οι δήμοι και οι περιφέρειες αφού σε αυτούς μεταφέρονται πολλές από τις υποχρεώσεις της πολιτείας, ενώ οι πόροι μειώνονται κατακόρυφα. Μέσα από την αυτοδιοίκηση θα μειωθεί ακόμη περισσότερο το ισχνό κοινωνικό κράτος και θα μπουν σε κίνδυνο πολλές θέσεις εργασίας. Κρίσιμες υπηρεσίες, δημόσιοι χώροι και αγαθά θα περάσουν σε μεγάλες εταιρείες, με δυσβάσταχτο κόστος για τους πολίτες.»
Δεν ήμασταν προφήτες. Οι θιασώτες του Καλλικράτη και πειθήνιοι μέχρι σήμερα στις επιταγές των διαδοχικών μνημονιακών κυβερνήσεων γνώριζαν πολύ καλύτερα τις συνέπειες αυτών των σχεδιασμών. Αν δεν ήξεραν, αν εξαπατήθηκαν, αν άλλα νόμιζαν και άλλα βλέπουν, ας αναλάβουν επιτέλους έστω και τώρα τις ευθύνες τους, αντιστεκόμενοι έμπρακτα και όχι μόνο στα λόγια.
Υποστηρίζοντας τους αγώνες των εργαζομένων, καλούμε την περιφερειακή αρχή της Στερεάς Ελλάδας να μην δεχθεί τις οριζόντιες ισοπεδωτικές περικοπές προσωπικού που ανοίγουν την πόρτα σε κάθε επόμενη απόλυση οποιασδήποτε κατηγορίας υπαλλήλων.
