Του ΚΩΣΤΑ ΧΑΪΝΑ
Στελέχους της ΔΗΜ.ΑΡ.
Όσο είναι και στον ιδιωτικό τομέα, τόσο δίκαιες είναι και οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Έτσι θα απαντούσα αν με ρώταγε κάποιος. Είναι οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δίκαιες ; Ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό ;
Για τον ιδιωτικό υπάλληλο που απολύθηκε, λίγο σημασία έχει η απάντησή
του οποιοδήποτε. Και όποιος έχει δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα
καταλαβαίνει πολύ καλά τι σημαίνει μια απόλυση. Γιατί πέρα από το
βιοποριστικό πρόβλημα που είναι το κυρίαρχο μετά την απόλυση, οι
επιπτώσεις στην προσωπικότητα του ατόμου που απολύεται είναι
ανεξερεύνητες και εν πολλοίς άγνωστες για όσους δεν έχουμε ζήσει αυτά τα συναισθήματα.
Μέχρι σήμερα όμως μόνο ο απολυμένος του ιδιωτικού τομέα έχει νιώσει και
έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις.
Πολύ κοντά είναι και ο ελεύθερος
επαγγελματίας και ο επιχειρηματίας που υποχρεώνεται να κλείσει την
επιχείρησή του γιατί δεν «βγαίνει». Ίσως, όχι με δική του ευθύνη.
Να μην μιλήσουμε για τα χιλιάδες νέα παιδιά με τα πολλά και
εξειδικευμένα προσόντα, που δεν έχουν ακόμη ενταχθεί στην παραγωγή και
μαραζώνουν σε κάποια συνοικία της πόλης ή σε κάποιο χωριό της επαρχίας,
ζώντας μια ψευδαίσθηση της ζωής από το χαρτζιλίκι του πατέρα ή του
παππού και της γιαγιάς.
