«Και να θέλεις να αγιάσεις, τι διάολο πια, κάπου κολάζεσαι! Γιατί όλα έχουν ένα όριο! Και η οικογένεια Τσοχατζοπούλου αυτό το όριο το πέρασε και το προσπέρασε προ πολλού», ξεκινάει το άρθρο της στα ΝΕΑ η Έλενα Ακρίτα.
Η οποία ξεκινάει να σχολιάζει τα περί «μέσης Ελληνίδας» που δήλωσε η Βίκυ Σταμάτη «Ειδικά, η Βίκυ Σταμάτη είναι ιδιάζουσα περίπτωση. Όπως δήλωσε στη συνέντευξή της, δεν είναι παρά η 'μέση Ελληνίδα με κάποια οικονομική άνεση'. Και υπερθεμάτισε η μητέρα της: 'Η Βίκυ είχε κάποιο όνομα και ζούσε ανάλογα'. Διερωτάται βέβαια κανείς πώς απέκτησε αυτό το όνομα η 'Βίκυ'; Τι είχε πετύχει η 'Βίκυ' στη ζωή της; Ήταν η 'Βίκυ' μια καταξιωμένη επιστήμων; Ήταν η 'Βίκυ' μια σπουδαία καλλιτέχνιδα; Ήταν η 'Βίκυ' μια πετυχημένη επιχειρηματίας; Ή, έστω, ήταν η 'Βίκυ' μια απλή γυναίκα εργαζόμενη, που στηρίζει την οικογένειά της και μεγαλώνει τα παιδιά με αξιοπρέπεια μέσα από τον καθημερινό της μόχθο; Με κανέναν από τους παραπάνω τρόπους δεν έκανε 'όνομα η Βίκυ'. Η 'Βίκυ έκανε όνομα' ως η πολυέξοδη σύζυγος ενός μεγάλης ηλικίας κροίσου πολιτικού. Η 'Βίκυ έκανε όνομα' στα καταστήματα του Κολωνακίου, στους μασέρ, στους μακιγέρ, στους αμπιγέρ και στα ταγέρ. Η 'Βίκυ έκανε όνομα' ως... ταυτόσημη της χλιδής, της αρχοντοχωριατιάς, της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος. Η 'Βίκυ' δεν είναι διάσημη. Η 'Βίκυ' είναι διαβόητη».
Η συνέχεια είναι ακόμη πιο καυστική, με την Έλενα Ακρίτα να αποδομεί ένα ένα τα επιχειρήματα αποφυλάκισης της Βίκυς Σταμάτη. Ξεκινώντας από το γεγονός ότι είναι μητέρα ανηλίκου:« Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Οι φυλακές γεμάτες από γονείς ανηλίκων που τα περισσότερα βρίσκονται στο έλεος του Θεού! Σαφώς και το παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα. Όμως οι γονείς δεν το πήραν στον λαιμό τους; Οι γονείς δεν όφειλαν να σκεφτούν το παιδί τους; Να προβλέψουν πως οι πράξεις τους θα μπορούσε να το οδηγήσουν στη δεινή θέση που τελικά το οδήγησαν; Και για να τελειώνουμε, ας θεσπιστεί ένας νόμος που να λέει ότι θα φυλακίζονται μόνο οι ένοχοι που έχουν παιδιά 18+!»
Και συνεχίζει: «Δηλώνει ότι αν δεν την αποφυλακίσουν θα αυτοκτονήσει. Αυτό πια κι αν είναι νομικό επιχείρημα βαρβάτο: Όποιος συλλαμβάνεται, αντί να προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του, ας λέει ένα 'αν δεν μ' αφήσετε ελεύθερο θα σκοτωθώ', τον αφήνουμε, φεύγει, να περάσει ο επόμενος».
Τέλος, γράφει: «Δηλώνει ψυχίατρος ότι πάσχει από 'ναρκισσισμό'. Συγγνώμη κιόλας, αλλά εγώ αν έπασχα από ναρκισσισμό θα το έκανα γαργάρα. Διαβάζω στο περιοδικό «Αρμονία», τεύχος 42/2003, ποια τα βασικά χαρακτηριστικά των ατόμων αυτών: Εντονη αίσθηση σπουδαιότητας και μεγαλείου που έχουν για τον εαυτό τους. Εντονη η ανάγκη τους για θαυμασμό. Αδυναμία να αναγνωρίσουν και να νιώσουν τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τα αισθήματα των άλλων.Φαντασιώνονται ιδιαίτερη επιτυχία, δύναμη, εξυπνάδα, ομορφιά. Πιστεύουν ότι είναι μοναδικά και ξεχωρίζουν, και θα πρέπει και οι συναναστροφές τους να είναι ισάξιες. Πιστεύουν ότι οι άλλοι θα πρέπει να ακολουθούν ή να συμμορφώνονται στις δικές τους προσδοκίες. Εκμεταλλεύονται τους άλλους προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Συχνά φθονούν τους άλλους ή πιστεύουν ότι οι άλλοι τους φθονούν. Εμφανίζουν αλαζονική, υπεροπτική συμπεριφορά ή στάση. Αυτή είναι η Βίκυ Σταμάτη της διπλανής μας πόρτας. Τώρα, αν αποτελούν αυτά λόγο αποφυλάκισης ή όχι - δεν θα το κρίνουμε εμείς. Και εν πάση περιπτώσει, αυτό θα το μάθουμε σύντομα... Θα μάθουμε σύντομα αν η Βίκυ Σταμάτη της διπλανής μας πόρτας μετακομίσει και πάλι στη... διπλανή μας πόρτα!»