Στο φαινόμενο της νέας ελληνικής μετανάστευσης στη Γερμανία εστιάζει το αφιέρωμα του περιοδικού «Μετανάστευση, ενσωμάτωση, διαφορετικότητα», του πολιτικού Ιδρύματος των Πρασίνων «Χάινριχ Μπελ», σύμφωνα με εκτιμήσεις του οποίου εβδομαδιαίως φθάνουν στη Γερμανία, κατά μέσο όρο, 15-20 νέοι και νέες από την Ελλάδα.
Υπεύθυνη της συγκεκριμένης έκδοσης του περιοδικού, όπως αναφέρεται σε άρθρο της Ντόιτσε Βέλε, είναι η κοινωνιολόγος του Πανεπιστημίου Χούμπολντ του Βερολίνου, Ηλέκτρα Πασχάλη, η οποία, αν και βρίσκεται μόλις έξι χρόνια στη γερμανική πρωτεύουσα, γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει νέα ελληνική μετανάστευση. Στο ειδικό αφιέρωμα του γερμανικού περιοδικού, με τίτλο «Κρίση και μετανάστευση. Η νέα ελληνική μετανάστευση στη Γερμανία», φιλοξενούνται, επίσης, κείμενα της Ελενας Μαρδά, η οποία εργάστηκε για πολλά χρόνια στην Κομισιόν, της Πηγής Μουρμούρη, υπεύθυνης του Ελληνικού Κέντρου «Το Σπίτι», στο Νόικελν του Βερολίνου, της Ανδρομάχης Γρηγοροπούλου, δασκάλας σε διάφορα ελληνικά σχολεία, του Κωνσταντίνου Κουβέλη, πρόεδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου «Εξάντας» στο Βερολίνο, του σκηνοθέτη Αλέξανδρου Ευκλείδη και της ιστορικού Τέχνης Περσεφόνης Μύρτσου.
«Η έκθεση αυτή προήλθε ως αντίδραση στη μονομερή και αρνητική ειδησεογραφία που επικρατεί και στα ελληνικά και στα γερμανικά μίντια. Ολα αυτά που ακούγονται για τους ''τεμπέληδες'' Ελληνες, που δε θέλουν να δουλέψουν και έρχονται στη Γερμανία. Γενικά, για όλα τα αρνητικά που ακούγονταν για ένα φαινόμενο, το οποίο είναι πολύ πρόσφατο και βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη» επισημαίνει η 29χρονη κοινωνιολόγος Ηλέκτρα Πασχάλη, σημειώνοντας ότι για όλους αυτούς τους λόγους, τελικά συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν.
Ομοιότητες και διαφορές με τους παλιότερους
Στην έκθεση επιχειρήθηκε, κατ' αρχήν, μία σύγκριση με την ελληνική μετανάστευση στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το βασικό κοινό στοιχείο είναι η αναζήτηση δουλειάς στη Γερμανία, όμως οι άνθρωποι που πήγαν τις δεκαετίες του '60 και του '70 διέθεταν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και προέρχονταν από φτωχές περιοχές της Ελλάδας.
«Οι νέοι Ελληνες, που έρχονται τώρα εδώ, διαθέτουν πολύ υψηλό μορφωτικό επίπεδο και υψηλή εξειδίκευση. Τότε ήταν συνήθως άνδρες που είχαν ήδη εξασφαλίσει εργασία, μέσω ενός συμβολαίου και ήθελαν να έρθουν για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Σήμερα, οι νέοι ψάχνουν μόνοι τους για δουλειά, και όχι οργανωμένα όπως παλαιότερα» αναφέρεται στο αφιέρωμα.
Ωστόσο, πολλοί από τους νέους που πηγαίνουν σήμερα στη Γερμανία δε μιλούν τη γλώσσα κι αυτό είναι μία ακόμα ομοιότητα με τη γενιά των Ελλήνων μεταναστών του '60. Οι νέοι Ελληνες μετανάστες, πάντως, δε σκέφτονται να γυρίσουν γρήγορα στην πατρίδα, όπως οι παλαιότεροι.
Μία μεγάλη διαφορά είναι, επίσης, ότι ενώ οι παλαιότεροι έψαχναν να ενταχθούν σε κάποιον σύλλογο, σε μια Ελληνική Κοινότητα, οι νέοι που πηγαίνουν στη Γερμανία είναι αρκετά απομονωμένοι. Εχουν, ίσως, κάποιους φίλους ή γνωστούς εκεί, αλλά κυρίως πορεύονται μόνοι τους. Και οι τόποι «συνάντησής» τους είναι κυρίως το Ιντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η έρευνα, που δημοσιοποιήθηκε μόλις τον περασμένο Ιούλιο, θα παρουσιαστεί προσεχώς σε ημερίδα του παραρτήματος του Ιδρύματος «Χάινριχ Μπελ», στη Θεσσαλονίκη.
