Το φαινόμενο επιβεβαιώνει και ο ομογενής Εργατικός βουλευτής, Στηβ Γεωργανάς που δήλωσε:
«Είναι συχνό φαινόμενο να χτυπούν την πόρτα του γραφείου μου απελπισμένοι ομογενείς που ζητούν βοήθεια γιατί τους πέταξαν από το σπίτι τους είτε επειδή δεν είχαν να πληρώσουν το ενοίκιο ή για άλλους λόγους που σχετίζονται με την οικονομική τους κατάσταση».
Ο κ. Γεωργανάς πρόσθεσε:
«Επικρατεί η αντίληψη ότι η ελληνική παροικία είναι μία πλούσια παροικία και ακούμε πολλές φορές ιστορίες επιτυχημένων συμπαροίκων που δημιουργούν αυτήν την ψευδαίσθηση. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όμως. Πίσω από την ιστορία ενός επιτυχημένου Ελληνα επιχειρηματία για παράδειγμα κρύβονται εκατοντάδες ιστορίες συμπαροίκων που ζουν μέσα στη φτώχια».
Παρόμοια είναι και η εμπειρία του κ. Δημήτρη Μπούρα, κοινωνικού λειτουργού της Ελληνοαυστραλιανής Κοινωνικής Πρόνοιας της Μελβούρνης, που, όπως αναφέρει, δέχεται τουλάχιστον 10 συμπαροίκους το μήνα που ζητούν οικονομική βοήθεια. «Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι συμπάροικοι που ζητούν βοήθεια είναι άνω τω 50 ετών, όχι απαραίτητα σε συντάξιμη ηλικία και δεν έχουν ιδιόκτητο σπίτι» αναφέρει ο κ. Μπούρας.
«Πρόκειται για ανθρώπους που δούλεψαν χρόνια χειρωνακτικές εργασίες και τώρα που έχασαν τη δουλειά τους, αφενός, δεν έχουν τα προσόντα να βρουν άλλη δουλειά και, αφετέρου, επειδή είναι ενοικιαστές και τα ενοίκια έχουν εκσφενδονιστεί στα ύψη, αυτοί οι άνθρωποι καταλήγουν σε κάποιες περιπτώσεις στο δρόμο» προσθέτει ο κ. Μπούρας.
