Της Κατερίνας Χατόλα
Το τελευταίο διάστημα, η κοινή γνώμη «βομβαρδίζεται» με ειδήσεις που αφορούν αποκαλύψεις κρουσμάτων διαφθοράς του κρατικού μηχανισμού (μίζες στο Υπουργείο Ανάπτυξης, συμμορία στο ΙΚΑ Καλλιθέας), αποκαλύψεις για ύπαρξη πλήθους «μαϊμού αναπήρων» που λάμβαναν αληθινά επιδόματα, κλπ.
Μαζί με τα ρεπορτάζ για τα
«κατορθώματα» και τα παράνομα αποκτήματα των αποκαλυφθέντων και συλληφθέντων,
προβάλλονται και δηλώσεις ή συνεντεύξεις αρμοδίων υπουργών (εντός της
αρμοδιότητας των οποίων συνέβησαν τα «παρατράγουδα»), οι οποίοι περιγράφουν,
σχολιάζουν και ελεεινολογούν την
κατάσταση και απαριθμούν τα μέτρα που ελήφθησαν για «να μπει επιτέλους το
μαχαίρι στο κόκκαλο». Αναμφισβήτητα, κορυφαίος στην δραματική παρουσίαση τέτοιων
γεγονότων υπουργός, είναι ο κύριος Λοβέρδος, το βλέμμα και το ύφος του οποίου
δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες στους τηλεθεατές ότι, ο άνθρωπος την έχει πάρει
πολύ «επί πόνου» την όλη ιστορία.
Ωραία και διδακτικά όλ’ αυτά,
όμως κάτι λείπει απ’ όλες αυτές τις ιστορίες, κάτι που, χωρίς αυτό, δεν υπάρχει
λογική εξήγηση.
