ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Λαμπαδηφόροι προσήλθαμε αυτή την αγία νύκτα, για να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε και να διακηρύξουμε ότι «Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τα δεσμά» (τροπάριο Αίνων Βαρέως ήχου). Η Ζωή ενίκησε τον θάνατο!
Η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί και μας προσφέρει το καινόν ποτόν, το οποίον δεν πηγάζει από την άγονη πέτρα, αλλ’ αναβλύζει από την πηγή της αφθαρσίας, τον Τάφο του Αναστάντος Χριστού και μας προτρέπει όλους να πίωμε εξ αυτού, για να ζήσουμε αιώνια!
Ξεδίψασε κάποτε τον λαό Του τον Ισραήλ, ο Θεός, δια του Μωϋσέως, όταν κεκοπιακώς επορεύετο στην έρημο, με προορισμό την ευλογημένη γη της επαγγελίας. Επήγασε τότε ύδωρ εκ πέτρας και έπιε ο λαός και εκόρεσε την δίψα του. Και άλλοτε πάλι, στην ίδια περιπετειώδη πορεία, όταν το νερό της Μεράν ήτο πικρό και άποτο, το εγλύκανε, αφού έδωσε εντολή στον Μωϋσή να τοποθετήση στην πηγή ένα ξύλο.
Προτυπώσεις και προεικονίσματα ήσαν όλα τούτα για μας, που, Χάριτι Θεού, είμαστε ο νέος Ισραήλ, μέλη της Αγίας Του Εκκλησίας, της δικαίως ευφραινομένης και αγαλλομένης νέας Ιερουσαλήμ! Μας εξήγαγε ελευθέρους από την τυραννία του διαβόλου και μας εισήγαγε στην Βασιλεία Του ο Κύριός μας, προσηλωθείς εκουσίως στο Ξύλο του Σταυρού και αναστάς εκ του μνήματος.
Ο φιλάνθρωπος Χριστός, με την Ανάστασή Του, δεν μας δροσίζει απλώς και δεν μας ξεδιψά προσωρινά, αλλά μας δίδει το ποτό της αφθαρσίας! Το ύδωρ της αθανασίας, το γλυκάζον ύδωρ, το οποίο επήγασε από τον τάφο Του και εξαφάνισε διαπαντός την πίκρα του θανάτου.
Μας προσφέρει τον Ίδιο τον Εαυτό του. Εγώ είμαι το ύδωρ το ζων, μας λέγει· «ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε» (Ιωάν. 6, 35).
Μακάριοι και αληθινά τρισευτυχισμένοι είμαστε όσοι ανήκουμε στην Εκκλησία, γιατί είμαστε κοινωνοί του Θεού, στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Εφόδιον αιωνίου ζωής μεταλαμβάνουμε!
«Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ· και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν. 6, 54) της δευτέρας Παρουσίας. Τι μεγαλύτερη και ποθεινότερη προσδοκία να έχουμε από την έλευση του Κυρίου και την ανάσταση των νεκρών, κατά την δευτέρα παρουσία, τότε που τελειωτικά πλέον θα καταργηθή ο θάνατος; (Α΄ Κορ. 15, 54-55)
Τέκνα μου αγαπητά,
Δυστυχώς, πολλές φορές, περιφρονούμε το εκκλησιαστικό προσκλητήριο και τρέχουμε να ξεδιψάσουμε σε βλαβερές πηγές που αναβλύζουν νερό θολό και επικίνδυνο. Πολλοί μάλιστα από μας ζουν και συμπεριφέρονται σαν να πίνουν από το τρελλό νερό, περί του οποίου ομιλεί ένας ανατολικός μύθος.
Πρόκειται για το νερό της αφροσύνης -της παλαβομάρας-, που μας κάνει να λησμονούμε τον Θεό τον Ευεργέτη μας! Να ξεχνούμε ποιοί είμαστε και γιατί ζούμε! Να μη νοιώθουμε τίποτε, να μη διακρίνουμε το αληθινό από το ψεύτικο, το καλό από το κακό, το δίκαιο απ’ τ’ άδικο. Να είμαστε σκλάβοι στη σάρκα και να λατρεύουμε το χρήμα. Το χρήμα να σκεφτόμαστε, το χρήμα να ονειρευόμαστε, το χρήμα να υπηρετούμε!
Ξένες πηγές -αμφιβόλου ποιότητος- ελκύουν την προσοχή μας και κερδίζουν την προτίμησή μας, γιατί φαίνονται προσοδοφόρες και υπηρετικές των υλιστικών επιθυμιών μας. Κρίμα! Η ξενομανία μας γοήτευε πάντα, αφού και αυτός ακόμη ο Παυσανίας, γράφει για μας τους Έλληνες ότι πάντοτε τα ξένα θαυμάζουμε και ακολουθούμε και όχι τα οικεία. Τελικά, όμως, παραμένουμε μόνοι και διψασμένοι.
Είναι, ωστόσο, καιρός, το διαλαλούν οι περιστάσεις και οι θλίψεις και οι ανάγκες που μας βρήκαν, ν’ αλλάξουμε ποτό. Να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Να εκκλησιάσουμε εαυτούς και αλλήλους και να μάθουμε να ξεδιψάμε με το αθάνατο νερό της Ιεράς μας Παραδόσεως, που άφθονο αναπηδά στην αγία Ορθοδοξία μας και έκαμε όλο τον κόσμο αλλιώτικο και την αγαπημένη και πολύπαθη Πατρίδα μας να ανθίση και να καρποφορήση και να υλοχαρήση.
Η Ζωή εκ του τάφου επήγασε. Η πηγή της ημών Αναστάσεως είναι η Αγία Τράπεζα, με το Ιερό Ευαγγέλιο και το άγιο αρτοφόριο.
Όσοι διψάμε για ζωή αληθινή και αιώνια γνωρίζουμε πλέον από που μπορούμε να την αντλήσουμε. «Εάν τις διψά ερχέσθω προς με και πινέτω» (Ιωάν. 7, 37), προσκαλεί ο Κύριος. Όποιος επιθυμεί «λαβέτω ύδωρ ζωής δωρεάν» (Αποκ. 22, 17), έχει γραφεί στην Αποκάλυψη.
Περί δωρεάς και όχι περί χρέους η δανείου ομιλεί ο μαρτυρών όσα είδε, μαθητής της αγάπης.
Η του Πνεύματος Χάρις, που καλείται και ύδωρ, καθαρίζει τον ρύπο της αμαρτίας, σβήνει την φλόγα των παθών, θεραπεύει την ξηρότητα της απιστίας και την ακαρπίαν έργων αγαθών πίστεως και αγάπης.
Εύχομαι εκ βάθους καρδίας ποτέ να μην πίετε από το τρελλό νερό της λησμονιάς και της αναισθησίας, αλλά να αναζωογονείσθε από το καινόν αναστάσιμον πόμα και να στερεώνεσθε στον μοναδικό και αναντικατάστατο θεμέλιο λίθο, τον Χριστό, που μας εξηγόρασε με το τίμιο Αίμα Του και μας έκαμε αθανάτους με την Ανάστασή Του. Ζητώ κι’ εγώ τις δικές σας προσευχές και σας ασπάζομαι ένα έκαστον προσωπικώς, προσφωνών μετά χαράς και αγαλλιάσεως·
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος
