Στελέχους της ΔΗΜΑΡ
Ακούμε από διάφορες πλευρές, τελευταία ιδιαίτερα, ότι θα πρέπει οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να συμμαχήσουν με στόχο να υποχρεώσουν τις χώρες του Βορρά στην αλλαγή της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην χειρότερη εκδοχή της αυτή η προσέγγιση, θεωρεί τις χώρες του Βορρά υπεύθυνες για την κρίση που περνάμε ως χώρα, αφού είναι η Ευρώπη των «τοκογλύφων», των «εκμεταλλευτών», των «κατακτητών» και άλλων λοιπών εκφράσεων που ακούγονται από ένα ευρύτατο πολιτικό φάσμα.
Αυτές οι προσεγγίσεις παίρνουν πολλές φορές ακραίες αντιευρωπαϊκές εκφάνσεις, που καλλιεργούν και αναπτύσσουν όχι απλά τον λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό, αλλά έναν ακραίο αντιευρωπαϊσμό. Κάποιες δυνάμεις που σιγοντάρουν παρόμοιες πρακτικές και συμπεριφορές στο κοινωνικό σώμα, ας το σκεφτούν καλύτερα, γιατί ίσως τα βρουν μπροστά τους… Αυτές οι ακραίες συμπεριφορές απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συμμάχους μας, δημιουργούν εχθρικά αισθήματα, απέναντι στην πιο προοδευτική ιδέα των νεότερων χρόνων για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο. Της συνένωσης και της συνεργασίας χωρών και λαών, μετά από δύο αιματηρούς παγκόσμιους πολέμους που κάποιοι από τους πρωταγωνιστές τους, είναι οι σημερινές κινητήριες δυνάμεις της ειρηνικής ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ασφαλώς αυτή η πορεία δεν είναι όπως ίσως την ήθελαν κάποιοι από μας, με περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική συνοχή, με λιγότερες ανισότητες, με μεγαλύτερη ταχύτητα προς μια δημοκρατική ομοσπονδία. Όμως η πορεία αυτή δεν είναι ευθύγραμμη και χωρίς δυσκολίες. Χρειάζεται να ξεπεραστούν εθνικά στερεότυπα από όλους μας, για να οικοδομήσουμε μια νέα ευρωπαϊκή κουλτούρα, όπου το εθνικό συμφέρον θα συμβαδίζει με το ευρωπαϊκό και αντιστρόφως. Όμως στις σημερινές συνθήκες μιας παγκόσμιας σκληρά ανταγωνιζόμενης αγοράς, δεν βλέπω καλύτερη επιλογή για να μπορέσουμε να σταθούμε ως χώρα και ως κοινωνία, παρά μόνο μέσα από τη κοινή πορεία με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
