Λίγες μέρες πριν έβλεπα τους γιατρούς να μιλάνε για την δεκαπενθήμερη πληρωμή τους που ήταν σχεδόν μηδενική , τους εργαζόμενους του ΕΚΑΒ να διαμαρτύρονται μπροστά από το σπίτι του κ. Βενιζέλου για την μη καταβολή δεδουλευμένων και υπερωριών, ακούω γιατρούς να μιλάνε για φευγιό από την πατρίδα και την οικογένειά τους, γιατί τον ιδρώτα των γονιών τους , την αγωνία τους και τους κόπους τόσων χρόνων τους πληρώνει ένα κράτος ανάλγητο με απαξίωση για την επιστήμη , το λειτούργημα, την αξιοπρέπειά τους.
Νοσηλευτές που τρέχουν με ταχύτητες φωτός να προλάβουν τους συνανθρώπους τους που τους έχουν ανάγκη, γιατί αυτό ήθελαν να κάνουν σε όλη τους τη ζωή. Να είναι φύλακες άγγελοι του πόνου μας.
2/2/1212 ώρα 1.20 τη νύκτα, οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ πήρανε τον αδελφό μου με βαριά πνευμονική και καρδιακή ανεπάρκεια….
Όλοι όσοι εφημέρευαν αυτήν την ώρα στο Νοσοκομείο Χαλκίδας ήταν πάνω από έναν άνθρωπο που πάλευε να κρατηθεί στη ζωή!
Και τα κατάφεραν μέχρι ετούτη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Την άλλη μέρα το πρωί και πάλι οι γιατροί του νοσοκομείου Χαλκίδας πάσχισαν να βρουν μονάδα εντατικής θεραπείας και τα κατάφεραν μέχρι το απόγευμα τις ίδιας μέρας.
Όλες αυτές τις ώρες γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό δεν έπαψαν λεπτό να τον φροντίζουν και να παλεύουν (όχι κάτω από τις καλύτερες συνθήκες) , η πολλές φορές ηρωικές τους προσπάθειες μας έκαναν να νιώσουμε αισιοδοξία για την κρίσιμη κατά τα άλλα υγεία του αδελφού μου.
Σ όλους αυτούς τους ανθρώπους επιστήμονες λειτουργούς, στο νοσηλευτικό προσωπικό που εφημέρευε τη νύχτα της 2ας Φλεβάρη και την ημέρα της ίδιας ημερομηνίας, στους ανθρώπους του ΕΚΑΒ, ένα μεγάλο ευχαριστώ από την οικογένειά μας, την γυναίκα του τα παιδιά του, τα αδέλφια του και τη μητέρα του.
Η ανιδιοτέλεια, η υπομονή και επιμονή σας, η ανθρωπιά σας, μας κάνει να ελπίζουμε για το καλύτερο.
Μας κάνει αισιόδοξους για το αύριο μιας χώρας που αποσυνθέτεται και που αυτό που θα μας κρατήσει είναι η ανθρωπιά και η αντίσταση.
Στους αγώνες σας για καλύτερη υγεία και για μισθούς αντάξιους των αγώνων σας θα είμαστε αρωγοί.
Με τιμή
Ζωή Λιαβανίου
Νοσηλευτές που τρέχουν με ταχύτητες φωτός να προλάβουν τους συνανθρώπους τους που τους έχουν ανάγκη, γιατί αυτό ήθελαν να κάνουν σε όλη τους τη ζωή. Να είναι φύλακες άγγελοι του πόνου μας.
2/2/1212 ώρα 1.20 τη νύκτα, οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ πήρανε τον αδελφό μου με βαριά πνευμονική και καρδιακή ανεπάρκεια….
Όλοι όσοι εφημέρευαν αυτήν την ώρα στο Νοσοκομείο Χαλκίδας ήταν πάνω από έναν άνθρωπο που πάλευε να κρατηθεί στη ζωή!
Και τα κατάφεραν μέχρι ετούτη την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Την άλλη μέρα το πρωί και πάλι οι γιατροί του νοσοκομείου Χαλκίδας πάσχισαν να βρουν μονάδα εντατικής θεραπείας και τα κατάφεραν μέχρι το απόγευμα τις ίδιας μέρας.
Όλες αυτές τις ώρες γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό δεν έπαψαν λεπτό να τον φροντίζουν και να παλεύουν (όχι κάτω από τις καλύτερες συνθήκες) , η πολλές φορές ηρωικές τους προσπάθειες μας έκαναν να νιώσουμε αισιοδοξία για την κρίσιμη κατά τα άλλα υγεία του αδελφού μου.
Σ όλους αυτούς τους ανθρώπους επιστήμονες λειτουργούς, στο νοσηλευτικό προσωπικό που εφημέρευε τη νύχτα της 2ας Φλεβάρη και την ημέρα της ίδιας ημερομηνίας, στους ανθρώπους του ΕΚΑΒ, ένα μεγάλο ευχαριστώ από την οικογένειά μας, την γυναίκα του τα παιδιά του, τα αδέλφια του και τη μητέρα του.
Η ανιδιοτέλεια, η υπομονή και επιμονή σας, η ανθρωπιά σας, μας κάνει να ελπίζουμε για το καλύτερο.
Μας κάνει αισιόδοξους για το αύριο μιας χώρας που αποσυνθέτεται και που αυτό που θα μας κρατήσει είναι η ανθρωπιά και η αντίσταση.
Στους αγώνες σας για καλύτερη υγεία και για μισθούς αντάξιους των αγώνων σας θα είμαστε αρωγοί.
Με τιμή
Ζωή Λιαβανίου
